Aline Truyens uit Kontich koos Madagaskar uit voor haar praktijkstage
KONTICH – Aline Truyens (24) uit Kontich (links op de foto) studeert Lager onderwijs aan Hogeschool Odisee in Sint-Niklaas. Voor haar opleiding deed ze met drie klas- en leeftijdsgenoten een praktijkstage van drie maanden in Madagaskar waar ze zowel in één publieke als twee privéscholen les gaf in het Frans. Daarnaast zetten ze enkele projecten op poten. Aline wacht nog één herexamen ‘zorgzame school’ en gaat vanaf september aan de slag in Basisschool De Ham in Mechelen maar eerst kijkt ze met ons terug op haar onvergetelijke ervaring in Madagaskar.
‘Aanvankelijk was ik van plan om naar Suriname trekken. Het meisje dat me zou vergezellen moest echter afhaken wegens gezondheidsredenen en alleen gaan was geen optie. In mijn studiejaar waren er vier anderen die voor een stage in het buitenland opteerden: één iemand ging naar Denemarken, drie meisjes naar Madagaskar. Daar heb ik me dus bij aangesloten. We logeerden er bij een gastgezin, waar we met zijn tweeën een kamer deelden, een eigen keuken hadden en een private badkamer.’
Hogeschool Odisee biedt 25 bacheloropleidingen in zes studiegebieden. Ze telt 10 000 studenten en stelt 1 000 personeelsleden te werk. ‘Tot en met mijn derde middelbaar heb ik school gelopen aan het Pulhof in Berchem. In Sint-Jozef Kontich heb ik dan de drie laatste studiejaren afgewerkt. Voor mijn lerarenopleiding trok ik aanvankelijk naar Mechelen maar daar voelde ik me niet echt goed bij, vandaar de verhuis naar Sint-Niklaas. In Madagaskar liep ik stage in drie verschillende scholen: in een publieke – waar er zes uur in het Frans onderricht werd gegeven -, in een private – die het Franse systeem volgt – en een andere, die het Malagaski-model gebruiken.’
‘Niettegenstaande er klasjes bij waren met 50 leerlingen waren die veel rustiger dan hier. Niemand neemt het woord zonder zijn vinger op te steken en telkens er een leerkracht passeert staat men recht en zegt men ‘pardon’. Dat is wel even aanpassen. Uiteindelijk waren die kinderen wel gewend van een blanke leerkracht te zien want hun scholen nemen deel aan internationale programma’s. Nu, ik stond wel nooit alleen voor de klas. Af en toe moesten we creatief zijn. Je moet weten dat men daar geen printers heeft. In de private scholen gaven we les van 8u30 tot 16 uur. Om naar de publieke school te gaan moesten we een halfuur stappen. Niet evident, want toen we eraan kwamen in maart was het volop regenseizoen en werden er al eens schooldagen geschrapt. Om in de laatste school te geraken namen we de bus. Ook dat is een avontuur. Het gaat eigenlijk om veredelde jeeps waarvan je niet altijd weet of ze wel op tijd komen en of er nog wel plaats zal zijn. Daardoor gebeurde het weleens dat we te laat op school belandden.’
‘Tijdens de paasvakantie zijn onze familieleden op bezoek geweest. In mijn geval was dat mijn moeder en mijn twee broers. Dan hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om fikse wandelingen te maken. Madagaskar staat dan wel bekend als het ‘Rode Eiland’, maar uiteindelijk viel me op hoeveel groen je er nog vindt al ruik je in de hoofdstad Antananarivo veel uitlaatgassen. Als afscheid hebben we een schoolfeest gegeven. Dat was meteen het hoogtepunt van de stage. Indien ik één ding heb geleerd is dat je niet altijd perfectionistisch mag zijn. Wanneer men je plots zegt dat je les moet geven aan 100 leerlingen in plaats van 50 dan moet je kunnen improviseren. Dat neem ik alvast mee als bagage.’ (EM)