De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Die bollekes op een blad papier
Toen het vroeger kermis was in Berchem, of ook in Mortsel, kregen we altijd " Nobbele witjes " koekjes gebakken op papier, wij noemden ze die bollekes op een blad papier. Mijn moeder heeft ooit van iemand het recept gekregen, en bakte ze af en toe zelf, spijtig genoeg heb ik het recept niet meer, maar ik denk dat het een soort krokant rotsje was, ik weet het niet , maar het was wel lekker. Zelfs de snoep was totaal anders dan nu, er was niet zoveel keuze, maar in de snoepwinkels en ook bij de meeste kruideniers lagen altijd snoepjes die je voor een halve frank kon kopen, en later voor 1 frank.
We kochten " wippers" een karamel met bloemsuiker rond, "toverbollen" die we uit onze mond haalden, om aan elkaar te laten zien welke kleur hij nu had, sneeuwballen, en spekken ( roze, chocolade en witte met cocosnoot rond) mijn man zegt dat ze bij hen in Borgerhout beenhouwers zegden tegen spekken. Hij haalde die altijd bij Confiserie Servaes in de Kerkstraat, en daar werden ook de " Congolaiskes " gehaald, maar die kochten wij in Berchem ook, gewoon bij onze kruidenier. Dat is een echte lekkernij, die we nu nog soms kopen. Mijn man woonde in de kwekerijstraat, in Borgerhout, en vertelde dat hij met zijn driewielerke al van heel jong naar de kruidenier reed, als hij van " onze Va" een cent kreeg om iets te gaan kopen, en dat hij dan helemaal vooraan ging zitten, dan was er achteraan nog plaats om iets op te leggen. Er waren ook nog bijna geen auto’s in de straten, en hij moest maar een klein stukje rijden om bij de " Sus en Rin" iets lekkers te gaan kiezen. Ze gingen bij mijn man thuis , ook altijd " biergist" kopen, bij het depot van Brouwerij De Koninck in de Potgieterstraat. Ze gaven dat aan de kinderen, een klein potje dat hij moest uitlepelen, en hij vond het nog lekker ook. Daar werd je groot en sterk van. En hij heeft ook de nodige levertraan moeten nemen. zoals wij allemaal, denk ik. Ze gingen ook regelmatig een ijsje halen, of een wafel eten, in " cremerie De Congo" toen nog op de hoek van het Groeningerplein.
Ons tante Wiske kocht altijd Hopjes, of borstbollen voor ons Moemoe, dat lustte ze graag, en soms had ze ook " bollen van zwarte Jef" bij , ik weet niet waar ze die kocht, maar in het Sportpaleis, kon je die ook kopen, als ik met mijn Vader naar de zesdaagse ging . Het was met een anijssmaak, ik vond dat wel lekker. En dan was daar natuurlijk ook nog het " Calichenhout" waar we op kauwden, en Karaffejap, een lange stok, waar we ook water bij deden, maar dat lustte ik niet zo graag. De ruitvormige zoute jappen, vond ik ook niet lekker, mijn man wel zegt hij, hij at dat dikwijls.
En dan waren er de " belekes" prentjes, van de Jacques chocolade, ons Moemoe kocht die altijd, maar we kregen nooit een hele reep, de chocolade werd in stukjes gedaan, en verdeeld, alles werd per stuk gekocht, dus het duurde even, voor we enkele " belekes" bij mekaar hadden, er stond van alles op, met de expo was er zelfs een boek apart, waar we de prentjes konden inkleven. We spaarden ook de Artispunten, ook voor prenten, maar dat duurde lang voor je er had, en de punten van Soubry, en de tantes en ons Ma, fortzegeltjes, die moest je op een blad kleven, dat deden we graag, en daar kon je dan dingen voor kopen, in de Fortwinkels. Zo hielden ze ons bezig, we hadden een lege sigarenkist, van Nonkel Charles zijn sigaren, en daar staken we alle punten en prentjes in, ik heb ook nog een tijdje sigarenbandjes verzameld, de Charrel, mijn neef, verzamelde die en gaf altijd zijn dubbele aan mij. Dus we hadden sigarenkistjes voor alles, en we verzamelden allemaal wel iets, want we hadden geen tv, geen computers, geen internet, geen telefoon, en toch amuseerden we ons. Ik heb al dikwijls de vraag gekregen, als je dat aan jongeren zegt " wat deden jullie dan? " we speelden op straat, en als het slecht weer was, kwamen de sigarenkistjes op tafel, ik heb me nooit verveeld in mijn kindertijd. Nu nog niet trouwens!
Bij de foto’s : Mijn schoonvader in de processie in Borgerhout , mijn man als peuter, bollen van zwarte Jef kon je kopen tijdens de zesdaagse in het Sportpaleis.
