De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Gebracht aan de deur

Toen wij begin jaren vijftig, in de Vredestraat in Berchem woonden, met de hele familie in een huis, zat ik dikwijls voor het raam op uitkijk, om alle mensen, die aan de deur kwamen , te zien komen. Dat begon ‘s morgens met de melkboer, die kwam met een triporteur, met kannen verse melk, en je kon de hoeveelheid kopen, die je nodig had. Hij schepte de verse melk uit grote kannen, met een metalen maatbeker. Ons Moemoe had daar een grote kan voor, met een deksel, en de melk werd boven aan de trap , in de kelder , op een rek gezet, om fris en vers te blijven. Ook botermelk , eieren en boter kon je bij hem kopen. Later kwamen er ook nog kleine flesjes roze yoghurt bij, heel lekker . Als ons Moemoe, pudding maakte, of rijstpap met saffraandraadjes, werd er altijd een liter meer gekocht , want dat lustten we graag, ik mocht altijd de pot uitlikken, maar het vel op de pudding, moesten wij niet hebben. Onze Pa mocht dat graag, dus de velletjes gingen naar hem. Dan zette ze de glazen potjes op de keukentafel, en mochten we helpen om die te vullen. weer feest. Soms, als er verse krieken waren, van de tuin van ons Bomma, dan werden er kriekjes bijgegeten, of de kriekjes werden bij een grote verse frikandellenkoek gegeven, ook heel lekker, dat maak ik nog regelmatig klaar.. De bakker kwam ook langs, met een triporteur, mijn man vertelde, dat bij hen in Borgerhout, een bakker langskwam, met paard en kar, Bakkerij de Kort, met twee paardjes voorgespannen.

Er kwam ook vrijdags een dame langs met " Garnot" die kwam aan de deur met verse garnalen, en als ze op waren, ging ze naar huis. Ze reed met een stevige fiets, met vooraan een grote mand op, waar de garnalen inzaten. Ze riep dat heel hard, zodat we wisten dat ze er was " gaaaaarnot , verse gaaarnot"

De brouwer kwam ook langs, met paard en kar, met voor ons Vignalimonade, en licht en donker tafelbier van Piedboeuf ( met porseleinen klikstop) ik doe er een foto bij van mijn oom, die aan de Franse grens een brouwerijtje en bijhorende toer had, ook met paard en kar.

En dan het koppel dat langs kwam en riep " Hedde vodde ligge" ze kochten alle versleten kleding, gordijnen, en andere stoffen op, en kwamen aan de deur , alles wegen met een hangweegschaal ( een haak met een bakje , waar de vodden in gewogen werden ) en dan kreeg ons Moemoe daar een beetje geld voor, dus er werd in die tijd niets weggegooid.

Zelfs oud ijzer, en dergelijke werd aan de deur opgehaald, door de oudijzermarchand , soms met een triporteur, soms met een stootkar, en hij riep " oud ijzer, koper, lood, zink" en betaalde per gewogen hoeveelheid. Dat lag thuis allemaal opzij, tot er een voorbij kwam die er nog geld voor gaf.

Dan had je ook nog de scharensliep, om je messen en je scharen te slijpen, hij kwam met een stootkar, met een slijpmolen op, die hij aandreef met een houten plank (pedaal) met een riem naar boven, die de slijpsteen aandreef. , de gazettenvent, die zich aankondigde met een koperen hoorn ( nen toeter ) en niet te vergeten, Joske, met zijn triporteurtje, met lekkere ijsjes . Hij had een bochel, was klein en mager, en droeg altijd een hoed, we hebben veel ijsjes bij hem gekocht.

Als het kuisdag was, kochten de tantes, soep, als soep van Boom langskwam. Daar was ook een pot voor voorzien, de pot van soep van Boom genoemd.

En zo was er bijna alle dagen iets om naar uit te kijken, kleine avontuurtjes in ons jonge leven, zonder televisie en zonder internet. Maar we vonden dat allemaal plezant, en riepen naar ons Moemoe, wie er aan kwam gereden. De foto’s : Ons Make en ik voor ons huis in de Vredestraat, ons Moemoe , altijd bezig, het hart van onze kleine familie.

%d bloggers liken dit: