De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Het leven toen en nu.

Stoelen op straat

Zoals ik al vertelde , woonden wij in de naoorlogse jaren, allemaal samen in een huis, behalve ons Tante Wiske, die woonde in bij haar schoonouders, achter de hoek, van de Vredestraat, waar wij woonden. Ze had geen kinderen, en in die tijd, als het niet ging, zei men, ging het niet, dus legde ze zich daar bij neer. Maar ze zag ons graag, haar twee nichtjes, en ze deed alles voor ons, wij gingen dikwijls bij haar slapen, en dan mochten we ons verkleden, want ze had prachtige lange jurken.

Ons Tante Wiske, was in de jaren 30 , nog Miss Oude God geweest, zie foto, en ze was heel koket, en dat is ze altijd gebleven tot ze op 85jarige leeftijd overleed. Als ze langskwam, was het altijd een beetje feest, ze had altijd ” pateekes” bij, voor ons en ons Moemoe, dus grote feest.

In de zomer, er was nog geen televisie, werden de stoelen voor de deur , op straat gezet, en de buren deden hetzelfde, en was het eigenlijk altijd een beetje straatfeest, de mensen hadden allemaal veel meegemaakt, door de oorlog, en waren blij met alle menselijk contact, de kinderen speelden op straat, er waren nog bijna geen auto’s, en de zomers waren  lang, en gezellig.

In de koepel( nu heet dat veranda ) was de wc, toen zei men ” het gemak” of ” ik ga eens naar de koer” , want dat was meestal op de koer, vandaar. Het was een plank met een gat in, de meeste mensen wisten niet beter, ze hadden nog nooit van ” een engels toilet ” gehoord. Daar kwam enkele jaren later snel verandering in. En aan de muur, aan een touwtje, in vierkantjes gesneden, ” gazettenpapier” want toiletpapier, dat was duur, en werd bijna niet gebruikt. Ons Tante Wiske, kocht regelmatig voor ons, op de hoek, in de kruidenierswinkel, “bij de Jos” 1 rol toiletpapier, ( ja dat werd toen per stuk verkocht ) die we dan , van het tweede mee naar beneden moesten brengen, want voor de meisjes was het beste niet goed genoeg. Dat kunnen wij ons nu niet meer voorstellen. En toch is het voor velen, die goede oude tijd.