Kunstwerk brengt Sur-Vive naar binnenfort Fort 5

Tussen 10 en 25 oktober is het Edegemse binnenfort het sfeervolle kader van de tentoonstelling Sur-Vive. “Heel wat culturele activiteiten zijn door corona geannuleerd. Lokaal bestuur Edegem vroeg daarom aan de vzw Kunstwerk om een coronaveilige tentoonstelling op te zetten waar Edegemnaars tijdens het weekend van kunnen genieten”, vertelt schepen voor cultuur Koen Michiels. “Het resultaat mag er zijn.”

 

De tentoonstelling kreeg als titel ‘sur-vive’ en toont werken van Sanne De Wolf (installatiekunst), Laure Forêt (glaskunst) en Paul Hoogwaerts (papierkunst). Bezoekers kunnen er tijdens de weekends van 10-11-17-18-24 en 25 oktober doorlopend terecht tussen 11 en 17 uur. De zes compartimenten op eerste verdieping van het binnenfort van Fort 5 (Vestinglaan 55) zijn het authentieke kader voor het werk van deze boeiende kunstenaars.

 

SANNE DE WOLF

Sanne De Wolf woont en werkt in Antwerpen. Haar fascinatie voor taal- en gebarensystemen leidt tot kunst die wortels heeft in het conceptualisme, maar zich materialiseert in diverse media zoals porselein, gips, papier, brood, textiel, performance en video.

De werken van De Wolf zijn subtiel, vaak fragiel en dragen een poëtische spanning. Verbinding staat bij haar centraal, of het nu sociaal, geografisch, cultureel of historisch is. Hoewel betrokkenheid essentieel is in haar praktijk, is haar werk zelden expliciet.

De Wolf heeft een natuurlijke affiniteit met het Midden-Oosten, zowel thematisch als in het gebruik van een impliciete taal. In 2017 en 2019 verbleef ze in Iran en Libanon tijdens een aantal kunstresidenties. De resultaten van deze residenties werden getoond in tentoonstellingen in Gent, Libanon, Parijs en Antwerpen.

 

LAURE FORET

Laure Forêt (1984, FR) is op zoek naar wie we zijn, hoe we ons voelen, wat ons definieert en hoe we fysiek reageren op verschillende impulsen. Met verschillende technieken zoals textiel, tiffany en keramiek verkent ze de grens van ons wezen en wat eronder ligt. Onze huid is het orgaan dat onze innerlijke en uiterlijke wereld scheidt, de porositeit vestigt het contact in beide richtingen. Die kwetsbaarheid, die kwetsbaarheid vormt de belangrijkste boodschap van haar werk.  Haar werk is een poëtisch eerbetoon aan onze eigen fysieke beperking.

« Si le corps se gouvernait autant selon moi que fait l’âme, nous marcherions un peu plus à notre aise. » (Montaigne, Les Essais. )

De huid is een membraan dat het lichaam omhult en begrenst. Deze poreuze oppervlakte tussen het intieme en de buitenwereld, geeft een gezicht en een consistentie aan het onzichtbare inwendige. Het is een ruimte waar tijd, persoonlijke geschiedenis, en emoties ontstaan. Het is een projectiescherm van een identiteit dat moeilijk kan zijn om verantwoordelijkheid voor op te nemen.

De huid toont niet altijd wat het wil zijn. Het wordt een andere identiteit die onthult wat ik wil verbergen, het verraadt de gedachte en beperkt het innerlijke.

Vanuit deze bewegende grens kan een misverstand ontstaan. Hoe kunnen we onszelf definiëren wanneer onze gedachten soms incoherent zijn en wat we tonen, constant verandert. Hoe moeten we met elkaar communiceren en interageren wanneer er limitaties zijn aan ons lichaam en onze taal.

Zich slecht voelen in z’n vel brengt met zich mee dat men tussen de lagen en op de rand van dit orgaan gaat zoeken. Het naakte lichaam wordt een ruimte waartegen ik vecht op de lege pagina. De potloodlijn is zoals de huid; een poreuze grens. De lijnen splitsen, draaien, en verenigen. De binnenkant vult zichzelf en loopt over.

Zwevende lichamen verankerd in het vlees van het papier. Hangende organen op transparante zeilen. De lijn en de draad snijden het papier en vechten tegen het uitwissen. Ze doorboren het oppervlak zoals een kneuzing op een lichaam. Een verlichamelijking door het slijpen en schillen van de huid, de stof, of het glas. Één worden met zichzelf, je huid afwerpen.

 

PAUL HOOGWAERTS

Ik ben op negentienjarige leeftijd mijn loopbaan begonnen in de grafische sector.

Deze begon met montages en kleurafstelling op film en ben mee geëvolueerd in de digitale wereld en mij gespecialiseerd in beeldmanipulatie en kleur afstelling voor verschillende druktechnieken.

Het idee van de werken die ik maak is ontstaan uit de pixelvorming bij sterk uitvergroten van een foto.

Mijn werk bestaat uit vouwen van papier al of niet gelijk aan diepte, gestructureerd of chaotisch aan mekaar gelijmd. Daarna wordt dit nog behandeld met verf die er aan toegevoegd wordt door middel van tamponneren, onderdompeling of spuitwerk.

Deze werken krijgen een ritmische mozaïek weergave die naargelang de invalshoek veranderd van kleur en tekening.

Ik streef naar een weergave waarbij je kan wegdromen en je eigen fantasie kunt beleven in het visuele.