Walter Claes (VB): ‘Meer dan de helft van de Kontichnaars zijn Vlaamsgezind’

KONTICH – Voor ons vierde weekendinterview reden we naar Kontich. Na de voorbije gemeenteraadsverkiezingen vormden de winnaars, N-VA en Open VLD, de nieuwe meerderheid. Hierdoor belandde de groene Dorpslijst Sander in de oppositie , waar ze het gezelschap krijgen van CD&V en het Vlaams Belang. De extreemrechtse partij behield haar twee zetels, niettegenstaande het voor haar een turbulente aanloop naar de verkiezingen werd. We gingen praten met Walter Claes (76), die al achttien jaar gemeenteraadslid is. Persoonlijk houdt hij niet van de term ‘extreemrechts’. ‘Dat wordt geassocieerd met geweld. Ik noem het een radicaal-rechtse partij.’

Claes is een Vlaams-nationalist in hart en nieren. Toch duurde het tot in 2000 vooraleer hij openlijk voor zijn mening kon uitkomen. ‘In december 1942 werd ik geboren. We woonden toen in Mortsel en je weet wat er een halfjaar later gebeurde: het bombardement. Zo zijn we terecht gekomen in Terhagen. Mijn vader had te maken met de wereld van de steenbakkerijen. Toen ik acht was moest ik elke dag naar het Sint-Romboutscollege in Mechelen, waar ik klasgenoot was van Paul Goossens en Sus Verleyen. Ik heb Grieks-Latijnse gevolgd en studeerde nadien rechten (de kandidaturen aan de in 1960, en daarna in Leuven). Ufsia was toen nog niet erkend als universiteit. Mijn examen moest ik afleggen voor de midden-jury. Een verschrikkelijke beproeving. Van negen tot twaalf werd ik op de rooster gelegd. Eén uur later kreeg ik te horen dat ik geslaagd was. Toch wist ik toen al dat ik nooit advocaat zou worden. De eerste jaren verdien je het zout op je patatten niet en bovendien is in de rechtspraak één en één nooit twee. Je weet nooit hoe een rechtszaak afloopt. Hoe ga je als advocaat met verlies om? Ik denk dat zoiets niet makkelijk is.’

Zijn beroepsleven ging een hele andere richting uit. ‘Toeval is de regisseur van ieders leven. Ik belandde in het verzekeringswezen. In 1972 ging ik aan de slag als zelfstandig makelaar. Zes jaar later nam ik het Anhyp-kantoor in Kontich over. In 2000 heb ik mijn kantoor overgedragen.’

De bibliotheek van Walter Claes is indrukwekkend. ‘Geschiedenis en politiek zijn mijn passies. In 2001 vroeg Ludo Switsers, één van de boegbeelden van het Vlaams Blok, mij of ik niet in de politiek wou stappen. Hij was een echte idealist, die voor de belangen van iedereen wou opkomen. In eerste instantie vond ik mezelf te oud maar uiteindelijk heb ik toch toegehapt. De Vlaamse Beweging sprak me aan. Het feit dat de Vlaamse soldaten in de eerste wereldoorlog onder Franse officiers – die een taal spraken die ze niet verstonden – moesten dienen vind ik verschrikkelijk.’

‘Ik heb mijn Vlaams-gezindheid opgedaan in het college van Boom, waar ik terecht kwam na een verhuis. Er waren daar toen een paar leraars die er fel mee bezig waren en die me hebben geïmponeerd. Toen ik het werk van August Vermeylen las over de vernederlandsing van Gent wist ik dat ik de juiste weg was opgegaan. Mijn vader heeft als Vlaming zijn studies volledig in het Frans moeten doen. Hoe is dat mogelijk? Ook de geschriften van Maurits Vanhaegendoren over de Vlaamse problematiek wekten mijn interesse en vooral hoe de Vlamingen zichzelf hebben moeten bevrijden. Het opvallende is dat dit volledig geweldloos gebeurde.’

Een uitzending op de Nederlandse televisie haalde hem volledig over de streep. ‘Een politieagente vertelde over haar ervaringen met allochtonen, die geen enkel respect hadden voor haar. Toen wist ik het: dit loopt verkeerd af. Alle politieke partijen, behalve het Vlaams Belang, zien niks in het principe ‘eigen volk eerst.’ Anderen vinden dat verfoeilijk en zelfs racistisch en streven naar een multiculturele samenleving. Ik ben ervan overtuigd dat hier weer een ramp in de maak is die niet zozeer deze generatie zal treffen, maar wel zij die na ons komen. Men kan thee drinken met wie men wil maar de geschiedenis leert dat de mens slechts beperkt maakbaar is en dat tegengestelde belangen tussen grote groepen steeds weer leiden tot conflicten en oorlog.’

ETIENNE VERMEERSCH

Allemaal goed en wel maar feit is dat er aan de andere kant van de wereld massaal honger wordt geleden. Moeten wij in het Westen dan voorgoed de ogen sluiten? ‘Kijk, het vluchtelingenprobleem is een menselijk drama. Laat daar geen twijfel over bestaan. Uit de demografische evolutie leer je dat het probleem alleen maar groeit. De bevolkingsaantallen in Afrika zijn gigantisch. Toen ik naar het college in Boom ging waren er 2,5 miljard mensen op deze wereld. In 1999 was dat al opgelopen tot zes miljard. Op twaalf jaar tijd kwam daar nog eens een miljard bij en nu zitten we aan 7,6 miljard, dat wil zeggen dat de wereldbevolking jaarlijks met 80 miljoen toeneemt. Zoiets kunnen we niet blijven dragen.’

‘Massa-immigratie biedt duidelijk geen oplossing. Er moet wel iets worden gedaan aan die groei. Europa gaf het goede voorbeeld. Hier stabiliseerde het bevolkingsaantal en ging het zelfs ietwat achteruit. Kijk naar wat China heeft gedaan. Toen daar één miljard inwoners waren heeft men met succes de één-kind-regel ingevoerd. Europa moet zorgen dat het zelf overeind blijft en niet volledig wordt bedolven onder de immigranten. Ik ben niet alleen die dat zegt. Kijk maar naar de uitspraken van Etienne Vermeersch (toeval wil dat even later het nieuws bekend geraakte van diens overlijden, EM). We moeten greep krijgen op de bevolkingsexplosie. Daarom moeten wij naar die landen gaan en niet omgekeerd.’

Nu, eerder vertelde Walter Claes ons dat vooral geschiedenis en politiek zijn ‘dada’ zijn maar we kunnen ons toch niet van de indruk ontdoen dat ook financiën en economie hem bezig houden. ‘De taks-shift werkt positief in op de kost van werknemers. België schoof op van de tweede (in 2016) naar de vijfde (in 2018) plaats in de ranglijst van duurste landen maar toch staat het te hoog in dat klassement. Mijn partij wil echter meer Vlaanderen. Daarmee wordt bedoeld: meer beslissingsmacht om eigen welvaart en welzijn te bereiken en te behouden. Welvaart ter ondersteuning van een sociaal beleid. Welvaart verworven door economische prestaties, waaronder schitterende Vlaamse exportcijfers. De Belgische export was in 2016 goed voor 302,4 miljard euro, het hoogste bedrag ooit. Het Vlaams aandeel bedraagt 83,8 procent, het Waals 14,1 en het Brussels 2,1 procent. De taart moet echter eerst worden gebakken voor ze kan worden gegeten.’

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2001 groeide het Blok ook in Kontich. ‘We gingen van twee naar vier zetels en ik was erbij.’ Toch zijn het de nationale thema’s die hem blijven integreren. Claes spreekt nog graag in Belgische franken wanneer hij het over de economische toestand van België heeft. ‘Toen ik in de politiek stapte bedroeg de staatsschuld 10 400 miljard Belgische frank (257,81 miljard euro), nu is dat opgelopen tot 17 000 miljard (421,42 miljard euro), een fabelachtig bedrag.’

MARLEEN VAN DEN EYNDE

Het moet niet makkelijk zijn om militant te zijn voor een partij waarrond een cordon sanitaire is opgetrokken. ‘De andere partijen, en met name Bart De Wever, voelen zich daar goed bij. Al dat gedoe dat wij antidemocratische zouden zijn is gewoon flauwekul. Het Vlaams Belang is de levensverzekering van de andere partijen. Maar goed, daar storen we ons niet langer aan.’ Uiteindelijk komen we in Kontich terecht, waar het Belang  met een onvolledige lijst (dertien kandidaten terwijl er 27 plaatsen waren) naar de kiezer is getrokken en ongeveer hetzelfde resultaat behaalde als in 2012. ‘Wij hebben een heel moeilijke campagne gehad. Marleen Van den Eynde zou onze lijsstrekker worden en ze had gevraagd of ik me opnieuw kandidaat wou stellen. Ik had toegezegd maar heb er onmiddellijk aan toegevoegd dat ik me niet meer voor 100 procent ter beschikking zou stellen van de partij gezien mijn leeftijd en het feit dat ik mijn memoires aan het schrijven ben. Op 25 juni, op nauwelijks vier maanden voor de verkiezingen, overleed Marleen. Ik kon niet anders dan doorgaan. Mensen wilden op het Vlaams Belang stemmen maar we hadden nog geen lijst. Ik heb toen hard gezwoegd. Door het feit dat we met slechts dertien kandidaten naar de kiezer zijn getrokken mag je ons resultaat gerust ‘zeer goed’ noemen. Voor de gemeenteraadsverkiezingen haalden N-VA en Vlaams Belang samen meer dan 40 procent van de stemmen maar kijk eens naar de uitslagen voor de provincieraad: daar zitten de Vlaams-nationalisten aan 50,5 procent in Kontich. We mogen dus gerust stellen dat wij op dezelfde lijn zitten als de meeste andere gemeenten uit de Zuidrand.’

Walter Claes voert – naar eigen zeggen – op een positieve manier oppositie. ‘We willen altijd constructief zijn. Er zijn oppositiepartijen die steeds kritiek hebben om de kritiek maar daar doen wij niet aan mee. Nu, 85 procent van de beslissingen in de gemeenteraad wordt éénparig genomen.’ Wanneer we vragen waarop het Vlaams Belang het meest zal toekijken tijdens de komende legislatuur in Kontich komt ook hier het financiële plaatje naar boven.

‘De belastingtarieven moeten matig blijven, de schuld beheersbaar en het belastinggeld moet verstandig en voorzichtig worden besteed. De meerderheid beroemt zich op de belastingtarieven maar laat wel na om te zeggen dat men de belastinginkomsten ook kan verhogen door het aantal belastingbetalers op te drijven. Dat is wat zij tijdens de vorige legislatuur deed door een niet aflatende, overdreven verkavelingsdrift. De ondernemende man en vrouw in Kontich wordt gevraagd om, jaarlijks, omwille van zijn of haar ondernemingszin, ongeveer één miljoen euro in de gemeentekas te storten. En hopelijk doet de gemeente geen luxe-uitgaven meer zoals de aanleg van een voetbalveld in kunstgras dat, verlichting inbegrepen, 420 000 euro heeft gekost. Hoeveel gewone grasvelden kan men daarvoor neerplanten?’

Over de bestuursovereenkomst – het echte akkoord volgt eind dit jaar – kan Walter Claes weinig kwijt. ‘Dat staat vol beloftes maar de toekomst zal uitwijzen hoeveel ervan zal worden gerealiseerd.  Op de gemeenteraad van afgelopen maandag heb ik nog opgemerkt dat ik hoop dat de beleidsploeg in 2024 niet moet zeggen dat het opstarten van een zomerbar haar grootste realisatie van de legislatuur zal zijn geweest.‘ (EM)