De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Berchem Sport was nonkel Charel zijn leven

Tante Wiske en Nonkel Charel, woonden niet mee in het huis, waar de familie, in de naoorlogse jaren , samen woonde, ze waren, toen de Moeder van Nonkel Charel stierf, bij zijn vader gaan wonen, in de Villegasstraat. Achter onze hoek. Nonkel Charel was ” Chef van de statie” ik vond dat altijd een indrukwekkende titel, als klein meisje, meer weet ik er niet van. Ze hadden geen kinderen, en omdat Tante Wiske zoveel van kinderen hield, nam ze ons overal mee, en zorgde ze mee voor ons.

Het leven van Nonkel Charel, draaide vooral rond Berchem Sport, hij heeft daar verschillende functies gehad, bekleedde allerlei posten, zoals het bestuur in zijn overlijdingsbericht in de krant zette, en was op elke training en match aanwezig.

Dus, elke keer als Berchem thuis speelde , en ons Make moest niet korfballen , gingen wij met de hele familie naar Berchem sport kijken en zongen wij mee met de supporters. Ik ken de woorden niet meer maar ik denk dat het begon met “ leve Berchem sport … ” De ploeg zit nog altijd in mijn hart, het is altijd een sympathieke ploeg geweest.

Mijn neef, de Charrel, heeft er dan ook gespeeld als kind, dus daar moesten wij ook altijd naar gaan kijken.

En dan later iets gaan drinken bij de Pol Dries en de Louis Leysen, die café’s waren heel gekend in Berchem.

Mijn Nonkel Charles is zelfs op de voetbal ineengezakt, naar het ziekenhuis gebracht, en daar overleden. Hij was maar 57 jaar . Hartaanval. Maar ik denk , dat hij het niet erg zou gevonden hebben, sterven tijdens een match van zijn zo geliefde club. Ik voeg het overlijdensbericht dat Berchem Sport in de krant liet zetten, hierbij.

Ik volg nog altijd de club een beetje , in de krant, en ik denk nog vaak aan al die goede momenten die we er samen hebben gehad.