De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Eten wat de pot schaft

Als we over onze kindertijd praten, de jaren 50, dan valt het ons altijd weer op, hoe eenvoudig het was, om een lekkere maaltijd op tafel te brengen, zonder alle ingredienten die nu nodig blijken te zijn, om lekker te koken. We aten nog geen pasta, we aten nog geen rijst, quinoa of sushi, maar toch was het altijd lekker. Ik herinner me nog goed dat we bij ons Moemoe, alle dagen ” petatten” aten, met groentjes en vlees, en vrijdag was het steevast, altijd pap ( in soep zat vlees) en daarna vis. Die pap, dat kon variëren van brokkenpap , stukjes beschuit die verbrokkeld werden in de maizenapap ( maizena = patatbloem zei ons Moemoe) , botermelksepap gezoet met kandijsiroop ( dunne siroop) of kandijsuiker, of kinnekessuiker ( bruine suiker) , gortepap ook met babeurre/ botermelk of macaronipap, dikke macaroni die gekookt werd in melk met suiker, en dan lekker naar binnen glibberde. Havermoutsepap aten we dan weer ‘s avonds voor we gingen slapen, daar werd je sterk van. Ik kan het me niet meer voorstellen, maar daarna aten we dus vis, ofwel kabeljauw met petatjes en botersaus, of petatten in de pel met bakharing en witte bonen en ajuinsaus, of, onze Pa at soms sprot, kleine visjes die in zijn geheel naar binnen gingen. Er was ook rolmops , die je per stuk , bij de Jos ( kruideniersswinkel) kon kopen, die had een grote steinen pot staan, waar hij die dan uitviste ( veel ajuin hé Jos) , dat werd ook regelmatig gegeten. Tante Wiske en ons Make, die aten graag ” zure vis ” , dat was rog, die bij de lange, de viswinkel in de driekoningenstraat, vrijdag’s werd gehaald.

Als er mosselen, werden klaargemaakt, dan kwamen ze allemaal samen bij ons Moemoe, en dan kookten de zussen drie grote potten tegelijk, de mosselen werden dan in diepe borden uitgeschept, en met mosterdsaus gegeten, ik denk dat het alleen in Antwerpen is dat men er mosterdsaus bij eet, want aan de zee geven ze dat er meestal niet bij. Nonkel John, was dan meestal de frietenbakker van dienst, de frietpetatten werden in de namiddag geschild , gesneden, en voorgebakken in ossewit, de mayonaise werd vers gemaakt, ik maak hem meestal nog vers, echt wel de lekkerste, de lange tafel in de koepel werd gedekt, en hop, ‘t was weeral feest.

Als het lente werd, dan waren de nieuwe petatjes er weer, dan werden we naar de winkel gestuurd voor gekuiste petatjes , de Jos stak die dan in een machine, om de pel er af te halen, en thuis werden ze gebruineerd en meestal met koude plat gegeten. Nieuwe petatjes , dat was lekker, maar sommigen kregen daar buikpijn van, o.a. onze Charrel, mijn neef, die had gevoelige darmen, ons Moemoe raspte dan een appel en liet die bruin worden, dat was naar het schijnt goed voor de darmen. Of eau de Carmen op een klontje.

Mayonaise maakten de zussen zelf, behalve ” op die dagen van de maand” want naar het schijnt mislukte de mayonaise dan, dan mocht diegene die “prijs had ” zelfs niet in de buurt komen. Als kind begreep ik daar niets van, en toen werden we ook niet slimmer gemaakt, onze tijd kwam nog.

En het was altijd eten wat de pot schaft, er werden geen extra bordjes gemaakt, als ge het niet lustte, had ge pech, en moest je meestal aan tafel blijven zitten tot het op was. Ik lustte toen geen witloof, nu wel, en dat heeft voor kleine drama’s gezorgd, gelukkig lustte mijn zusje dat wel, en offerde die zich meestal stiekem op, om een deel van mij over te nemen. Zij lustte dan weer geen rode kool, ik wel, dus het ene plezier was het andere waard ! Wij hadden allebei een klein “sacochke” ( een handtasje) dat we meestal rond onze hals droegen als we aan het spelen waren, een stuk witloof ging daar gemakkelijk in, maar met die rode kool was dat wat moeilijker, dat van mij zag er lief uit! Ik vertel er volgende week meer over, over onze eetgewoontes , van die tijd, is nog veel te vertellen.

Bij de foto’s : ons Moemoe en onze Vava groenten uit doen in hun tuintje op het werk van den akker. Met het nichtje een ijsje eten ( doe ons Diane hare sjaal aan, die schaart gemakkelijk iets oep )