De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Het familiegeheim ontdekt
Ons Moemoeke is gestorven in 1960, we woonden toen al lang niet meer allemaal in hetzelfde huis. De tantes werkten bij Atea in de Boomgaardstraat, en ons Ma , was thuis, omdat er na ons twee, nog een broertje was gekomen. Omdat ons Ma thuis was, had ze voorgesteld, om al het papierwerk in orde te brengen, en had ze een doos bij van bij ons Moemoe thuis. Toen ze op een namiddag daar mee bezig was, vroeg ik haar wat het boekje was, dat ze opzij legde, ik nam het vast en keek er in. Ze was een beetje verstrooid en zag niet dat ik er in aan het kijken was, en ze zei ” het trouwboekje van Moemoe en Vava ” en toen zag ik het, Tante Wiske had een andere achternaam dan ons Ma. Toen ik haar vroeg , hoe dat kwam, werd ze rood, trok het boekje uit mijn handen, en zei, dat het een familiegeheim was. Ons Ma was aan de preutse kant, ik wilde het toch graag weten , en ‘s avonds in bed, toen ze nog eens kwam kijken, vroeg ik het terug. in het donker zei ze snel ” Tante Wiske was een voorkind en zwijg daar nu over ”
een voorkind ??? wat was dat? ik wist dat ik het aan ons Ma niet zou moeten vragen, aan tante Wiske zeker niet, dus naar wie kon ik gaan om dit mysterie op te helderen? ons Moemoe had een jongere zus, vrij modern, en ik dacht aan haar, het was vakantie, dus ik te voet, wij deden alles te voet, naar Wilrijk met mijn vraag. en daar kreeg ik het hele verhaal. Ons Moemoe was geboren in 1884, in een welstellend gezin, mijn overgrootvader had een koetsenmakersbedrijf in Antwerpen.
De drie meisjes gingen in Engeland op kostschool, en kwamen enkel thuis tijdens de vakanties, toen mijn grootmoeder 18 was, kwam ze terug van Engeland, en zou ze in de zaak van Vader meehelpen. Maar… ze werd verliefd op een eenvoudige arbeider, in het bedrijf van haar vader.
Verplaats U even in die tijd, 1902 , dat was ondenkbaar, mijn overgrootvader, was een zeer strenge man, en stuurde haar terug naar Engeland. En wat doet een verliefd meisje, als ze thuis te kort wordt gehouden, ze kwam terug, vluchtte met mijn Vava weg, en raakte zwanger. Daar mijn overgrootvader geen toestemming wilde geven voor een huwelijk, beviel ze van haar dochter, die haar naam kreeg, en ik weet niet hoe, maar huwde ze ook met mijn Vava, dus de andere kinderen droegen de naam van de vader. Ze werd onterfd, en ze heeft haar ouders nooit meer teruggezien, ze heeft daar veel verdriet van gehad, ze heeft wel altijd contact gehouden met haar zussen en haar broer, vanaf dat die getrouwd waren. Met Vava had ze een heel gelukkig huwelijk. Hij droeg haar op handen. Vava was een harde werker, ze mochten niets te kort komen. Ik heb hem nooit gekend, hij is gestorven enkele maanden voor ik geboren werd.
In de salon hing een grote ovalen foto, van een strenge man, en een gesloten vrouw, dit was het enige beeld dat ik ooit heb gehad van mijn overgrootouders. Er werd nooit over gesproken, het was het familiegeheim. Spijtig heb ik het nooit geweten toen mijn Moemoe nog leefde, ik had er zeker met haar over proberen te praten. Gelukkig zijn , op dat gebied, de tijden veranderd.