De wekelijkse column over de jeugdjaren Diane Van Rillaer. Schatten van vroeger

Hebt U dat ook? een doos, met allerlei spullen van vroeger, die je niet kan wegdoen, maar die toch al jaren, ergens op de bodem van een kast in de logeerkamer staat. Als het dan grote kuis is, dan wordt die kast uitgeladen, en wordt die doos er gewoon terug ingezet. Maar deze keer niet, ik zocht de foto’s van mijn plechtige communie, die ik al een tijdje kwijt ben, en stootte op enkele andere schatten, die heel veel herinneringen terug brachten. Ondertussen weet ik dat de foto’s van onze plechtige communie bij mijn zus liggen, dus die komen wel terug, en de rest wil ik jullie niet onthouden, want ik ben zeker dat bij jullie dezelfde herinneringen, ook nog ergens in een schuif liggen.
Ik was niet zo goed in handwerk, in de lagere school ( later ook niet, ik deed het echt niet graag ) en ik vond mijn eerste handwerkje terug, een halve kruiskessteekschilderijtje, dat ik met heel veel moeite afwerkte, en heel trots aan mijn Moemoe cadeau deed. Bij haar overlijden nam ons Make het mee, en nu ligt het dus hier in een doos. Ik weet nog hoe trots ik was, en dat het heel lang duurde voor ik die halve kruiskessteek fatsoenlijk kon afwerken, ik zat altijd wel in een gaatje te ver, of twee maal in hetzelfde gaatje. Dus het was mijn eerste en mijn laatste handwerkje. Het hing bij mijn Moemoe aan de muur, en die was er heel blij mee, en dat was het voornaamste hé. ( zie foto)
Toen ik in de school , later een sok moest breien, vergat ik de hiel, ik vond dat zo moeilijk, en ook deze keer deed ik het niet graag, ik was een lezer, zat altijd met een boekje in een hoekje ( zoals mijn ouders zegden) en handwerk was echt niets voor mij. Ik kan breien, heb het ook gedaan, toen mijn kinderen klein waren, maar liefst iets zonder mouwen, anders duurde het te lang .
In dezelfde doos vond ik ook mijn poezie-album , en dat is echt een schat aan herinneringen, vooral nu, dat ik op FB enkele klasgenoten, en vriendinnen uit mijn buurt en van de turnkring , heb teruggevonden. Ze mogen echt weten, dat me dat heel veel plezier deed, toen ik een vriendschapsverzoek van hen kreeg, of toen ik hun gegevens had, zodat ik er een kon sturen. Herinneringen van vroeger waar we samen aan terugdenken, toen we 12/13 jaar waren; ( foto van mijn poezie bijgevoegd )
En dan heb ik mijn communieprentje, ( foto) van mijn plechtige communie in de Sint Hubertuskerk in Berchem, ook nog teruggevonden , een mooie tijd, en waar ik ook nog goede herinneringen aan heb. Ik deed het samen met mijn zus, en mijn moeder had , in mijn sluike lange haar, een permanent laten zetten, ik vond die krullen afschuwelijk, gelukkig ging dat er na een tijdje terug uit, ik zie graag krullen, ik had een vriendin, met een prachtige krullebol, dus ik wou wel krullen, maar natuurlijke krullen, geen permanent, met van die vaste krullen. Toen ik 18 was, en nog altijd van dat lange sluike haar had , draaide ik de dag voor een feestje of ” een bal ” ijzeren krulspelden in mijn haar, ging er mee slapen, hield ze de hele dag in, en ‘savonds ging ik met mooie krullen dansen, om na enkele dansen te zien dat mijn haar terug sluik was, en mijn krullen verdwenen. Ik had een vriendin die mooie krullen had, en die streek haar krullen plat, met een strijkijzer omdat ze sluik haar wou, je ziet, men is nooit content met wat men heeft hé. (foto met mijn sluike haar )
Het laatste wat ik vond was mijn pasje ( foto) , we moesten dat rond onze hals dragen, want we moesten ten allen tijde onze identiteit kunnen bewijzen, dus meenemen, zei mijn moeder. Ik heb het nooit moeten laten zien, als ik met mijn vriendinnetjes, in de statiestraat wandelde, als het braderij was, dus zo erg zal het niet geweest zijn. Daarna kwam onze groene grotemensenpas, dat was een keerpunt in ons jonge leven. Zo dat was het voor de doos met herinneringen, hebben jullie er ook? ik heb ook nog mijn missaal en mijn paternoster, maar dat verhaal is voor een andere keer.