Filip Peeters bakt taart voor alleenstaanden van Boechout en Vremde

Twee jaar geleden begon een groep vrijwilligers elke maand in zaal Den Boom in Vremde een warme maaltijd te serveren voor alle alleenstaanden van Boechout en Vremde. Puur voor de gezelligheid. Dat bleek een groot succes. “Mensen hebben daar echt deugd van. Dat is schoon om zien.” vertelt Filip Peeters, een van de mede-initiatiefnemers, bekend als acteur, maar ook kok van opleiding. “Ook voor ons, de vrijwilligers, is het heel plezant om te doen. Door corona mag dat al een hele tijd niet meer. Dat is natuurlijk jammer. Ik mis het heel hard. Maar goed, veiligheid is natuurlijk het allerbelangrijkst. Als iedereen zich goed aan de maatregelen houdt, dan komen we er wel.”

Om het contact niet te verliezen bellen de vrijwilligers van Hartig Boechout de mensen die al eens zijn komen eten af en toe nog eens op. Gewoon voor een babbeltje, eens horen hoe het gaat. Of ze iets kunnen doen om te helpen, of het allemaal wat lukt. Maar voor het nieuwe jaar wilden ze graag iets speciaal doen. De mensen eens extra in de watten leggen. Dat doen ze dezer dagen met de taartjes van Filip Peeters.

Acteren kan momenteel niet, in de cultuursector ligt alles stil, maar Peeters is niet bij de pakken blijven zitten. Hij bakt tegenwoordig dag in dag uit ‘Tarte Tattins’. “Ik heb ooit nog in ‘De Gulden Bock’ in Antwerpen gewerkt. Daar specialiseerde ik mij in patisserie en leerde de Franse oerklassieker ‘Tarte Tatin’ maken. Samen met de zaakvoerder Erwin Linhart opende ik in 1985 het koffiehuis ‘Popoff’ op de Oude Koornmarkt in Antwerpen. Ook daar heb ik heel veel van die heerlijke omgekeerde appeltaartjes gebakken.” Nu doet hij dat terug, samen met het hele gezin. Ook zijn vrouw, actrice An Miller en hun dochters Louisa en Leonce helpen mee. Ze hebben ook een website waar je de taartjes kan bestellen (www.lessoeursmiller.be).

Voor Hartig Boechout/Hartig Vremde hebben ze er 55 extra gebakken en die zijn vrijwilligers overal aan huis gaan afleveren. “Dat was heel plezant om te doen” vertelt Marc Rohart. “Het is heel fijn om de mensen nog eens terug te zien. En aan elke voordeur hoorde ik hetzelfde: ‘Het is te hopen dat we rap weer samen mogen komen eten’. Dat hopen wij allemaal.”