Het hallucinante verhaal van Ralph Jespers uit Edegem en de VREG
EDEGEM – Eind vorig jaar besloot Ralph Jespers (49) uit Edegem om, na achttien jaar, zijn bakkerij in de Strijdersstraat in Edegem over te laten. Samen met zijn Indonesische partner Alfi trok hij naar Bali waar hij begin volgend jaar een bed&breakfast opent. De Kafkaïaanse toestanden van de Belgische overheid achtervolgen hem echter.
‘In juni beloofde minister Bart Tommelein (OpenVLD) om in het totaal 85 miljoen euro terug te betalen aan burgers en bedrijven. Het ging om een financiële tegemoetkoming omdat lokaal geproduceerde energie van zonnepanelen en windmolens niet wordt getransporteerd via het hoogspanningsnet en die toch jarenlang ten onrechte werd meegerekend in de federale energiebijdrage.’ De minister zelf beaamt dit op zijn blog van 15 juni. ‘Niet meer dan logisch dat de mensen dit geld terugkrijgen. (…) Voor grote verbruikers kan het om honderden of zelfs duizenden euro’s gaan.’ Dit viel bij Jespers niet in dovemans-oren. ‘Vermits ik een bakkerij had betaalde ik elke maand 2 000 euro aan gas en elektriciteit. Ik deed dan ook een aanvraag tot terugbetaling.’
Het antwoord van de VREG (Vlaams Regulator van de Elektriciteits- en Gasmarkt) kon hem niet bekoren. Uit de mail van de informatie- en communicatiedeskundige: ‘Ik vrees dat u niet kan genieten van de terugbetaling, daar u geen energiecontract hebt. De terugbetaling gebeurt onder de vorm van een verrekening via de huidige tarieven voor federale bijdrage elektriciteit en op basis van het huidige verbruik. (…) Hoe meer u verbruikt, hoe hoger de korting. De werklast om de terug te betalen bedragen per eindafnemer te gaan becijferen in functie van historische verbruiken zou gigantisch en bovendien extreem duur zijn.’
Ralph bleef wel met één vraag zitten. ‘Stel dat ik met de bakkerij was gestopt maar wel in België was blijven wonen dan had ik maar een paar euro’s terug gekregen omdat je als gewoon burger uiteraard maar een fractie verbruikt van wat een bakker nodig heeft.’ Hierop kreeg hij geen antwoord. Wij belden, namens Radio Zuidrand, naar de VREG. Een vriendelijke telefoniste stond ons te woord. ‘Ik kan u bevestigen dat mijnheer Jespers wellicht niet van de terugbetalingen zal kunnen genieten omdat het contract werd opgezegd.’ We drongen aan. ‘Stel even dat mijnheer Jespers als particulier in België was blijven wonen, dan had hij ook kunnen fluiten naar een behoorlijke tegemoetkoming? Of neem het tegenovergestelde geval: iemand besluit om nu om een bakkerij op te starten, terwijl hij de vorige jaren gewoon in loondienst heeft gewerkt. Indien die een terugvraging eist, dan heeft hij wel recht op een behoorlijk bedrag?’
Hierop moest de telefoniste het antwoord schuldig blijven. Of er dan niemand anders van de VREG was die wel deze – toch tamelijk eenvoudige – vraag kon beantwoorden? ‘Jammer genoeg niet. Wij kennen de antwoorden op basisvragen. Iemand van de betrokken dienst zelf kan niet aan de telefoon komen. Zij hebben teveel werk. Maar ik zal een interne nota opstellen en dan zullen u en mijnheer Jespers wellicht wel een antwoord krijgen.’ Die nota ligt nu wellicht te vergelen op één of ander bureau. Jespers: ‘Het enige wat ik eventueel kan doen is een advocaat onder de arm nemen en een proces aanspannen tegen de overheid maar die weten al te goed dat ik dat niet ga doen omdat het nutteloos en onbetaalbaar is. Of hoe je iemand gelukkig kan maken met een dode mus.’ (EM)