Lierenaar Herman Geluyckens exposeert schilderwerken in Huis Hellemans
EDEGEM – In het gemeentelijk kunstcentrum Huis Hellemans aan de Strijdersstraat kan je elk jaar een tiental tentoonstellingen bezoeken. Kwaliteit, originaliteit en afwisseling zijn belangrijke factoren bij de samenstelling van de kalender. Zes kamers in een prachtig burgerhuis uit 1884 vormen een uniek en sfeervol kader. Vanaf morgen zaterdag tot en met 14 oktober kan je er gaan kijken naar werken in olieverf op paneel van Herman Geluyckens.
De schilder Herman Geluyckens (° Lier, 1949) is moeilijk tot exposeren te bewegen. En nu hij de 70 nadert, wordt het er niet beter op. Schilderen is voor hem steeds essentieel geweest, maar het ‘gedoe’ errond heeft hij altijd verfoeid. Zijn credo is ‘ik doe niet mee’. Niet deelnemen is belangrijker dan winnen. Maar het werk is er wel. Juwelen van schilderijen. Olieverf op paneel. Zijn vakmanschap is fantastisch. Heel af en toe moet dat toch worden getoond.
Voor een mens met een levenslot als dat van Herman Geluyckens is artistiek talent van levensreddend belang. Het verworven meesterschap stelt hem in staat aan twee voor hem essentiële behoeften te voldoen: schoonheid scheppen en ongeremd spotten. Twee vliegen in één klap, twee levensbehoeften tegelijk vervuld. Naast het nodige stichtende en voorbeeldige valt zijn werk dan ook op door een stevig ‘je m’en fou’-gehalte. Niet zelden komen die twee elkaar tegen in één schilderij. Het goede nieuws is dat hij, na jaren, eindelijk kon worden overgehaald om nog eens te exposeren. Tussen 22 september en 14 oktober is in Huis Hellemans het beste van de jongste jaren te bekijken, aangevuld met een bloemlezing uit zijn klassiekers.
Bij deze gelegenheid wordt overigens ook het unieke paneel ‘Schetenhof’ gepresenteerd, onder intimi al druk besproken, maar vooralsnog door niemand in zijn definitieve vorm gezien. Herman Geluyckens beschouwt deze tentoonstelling als zijn Farewell Show. Nog één keer en dan nooit meer. Zeg achteraf niet dat u het niet heeft geweten.
Geluyckens heeft geen specifieke opleiding genoten. Hierover zei hij in een interview: ‘Ik mocht niet naar de academie, wel naar de Londenstraat in Antwerpen waar ik sierkunsten ging studeren, een compromis tussen een artistieke richting en de katholieke technische school. De academie was des duivels, daar werd je een bohemien. Wij gingen naar de zondag-academie, die ooit in het leven was geroepen om jongeren uit de arbeidersklasse ook de kans te geven hun artistieke talenten te ontwikkelen. Na zes jaar verplicht tekenen, naar gips nota bene, mocht je daar een andere richting kiezen. En soms blijken toevallige ontmoetingen op een wonderlijke manier bepalend. Op de laatste dag van dat zesde jaar gingen wij iets drinken. In het café stond een groepje leraars bij de tapkast. Degene die er het hoogste woord voerde was Jef Cornelis. Ik wist hoegenaamd niet in welke afdeling die les gaf, maar daar en toen heb ik besloten: hij wordt volgend jaar mijn meester. Iets zei me dat ik bij hem aan het strakke en brave schoolse denken zou kunnen ontsnappen. Jef was een leerling van Gustaaf de Bruyne, die op zijn beurt les had gekregen van Gustave Van de Woestyne. Als schilder was hij zeer verfijnd, als mens robuust en wild. Bij hem bestonden geen ‘moeten’ en ‘niet mogen’. Hij is de eerste geweest die mij leerde dat je in de kunst geen regels hoeft te aanvaarden, tenzij de regels die je zelf ontdekt. Dan ken je meteen ook het waarom ervan. Hij stimuleerde die ontdekkingstocht. Voor een jonge gast die eigenlijk van niets weet, maar wel het vuur in zich heeft, is dat wonderbaarlijk.’ (EM)
*Gratis toegang op woensdag van 14 tot 17 uur, vrijdag van 14 tot 16 uur en zaterdag en zondag van 10 tot 12.30 en van 14 tot 18 uur. Meer info: www.hermangeluyckens.com, huis@hellemans@edegem.be, 03 289 23 50.