Luc Vuylsteke (Fan van Hove): ‘De vorige meerderheid stond vaak op barsten’

HOVE – Hove is een kleine gemeente maar tijdens de voorbije verkiezingen dienden niet minder dan drie lokale partijen een lijst in: ph7-Positief Hove, Fan van Hove en Hove beweegt. Niettegenstaande Goedele Breyne van eerstgenoemde partij het grootst aantal voorkeurstemmen achter haar naam kreeg stond het in de sterren geschreven dat Koen Volckaerts (N-VA) burgemeester zou blijven en dat hij ph7-Positief Hove als coalitiepartner zou inruilen voor Fan van Hove, dat vooral bestaat uit CD&V-ers en liberalen. Daarmee kwam ex-burgemeester Luc Vuylsteke opnieuw in het schepencollege terecht met de bevoegdheden Omgeving, Financiën, Personeel, Bestuurlijke Organisatie en Locale Economie. Binnen drie jaar geeft hij de fakkel door.

Het was voor niemand een verrassing dat de vorige meerderheid niet overeind kon blijven in Hove, alhoewel het mathematisch wel mogelijk was. Ook Luc Vuylsteke was niet verbaasd. ‘Tijdens de vorige legislatuur werd meer dan eens duidelijk dat de mayonaise niet pakte tussen de meerderheidspartners. Er kwam geen lijn in. Ze hadden voortdurend ruzie, ook al kwam dat niet altijd naar buiten. Het debat op ATV was het mooiste bewijs dat het niet verder kon.’
Op de avond van de verkiezingen zaten Volckaerts en Vuylsteke in de studio van Radio Zuidrand om hun nieuw samenwerkingsverband aan te kondigen. Dat ruikt naar een voorakkoord. ‘En toch is het niet waar. Wij hebben met iedereen inhoudelijke gesprekken gevoerd maar het was wel vrij vlug duidelijk dat we het dichtst bij N-VA stonden. Zij waren ook de enige partij die ons contacteerde. De uitslag van de verkiezingen was merkwaardig: wij zijn één van de weinige gemeenten waar de zetelverdeling ongewijzigd bleef. Om 21u30 zijn we al tot een akkoord gekomen die avond, inclusief de verdeling van de mandaten en de bevoegdheden.’

Luc Vuylsteke is ook actief in de provincie als kabinetschef van de CD&V-afgevaardigden Ludwig Caluwé en Kathleen Helsen. ‘Ik doe dat wel maar deeltijds zodat ik mijn aandacht kan verdelen tussen de provincie en de gemeente. Weet je wat opvallend is? Ik ben nooit schepen geweest. Nu, het maakt me niks uit dat ik moet samenwerken met een burgemeester terwijl ik dat mandaat vroeger zelf heb uitgeoefend. Koen en ik – en ruim dan dat, N-VA en Fan Van Hove – behandelen elkaar op gelijkwaardige basis. Met zijn tweeën hebben we de zaken op een rij gekregen. Tijdens de vorige legislatuur deed iedereen zijn ding binnen het college. Dat kan niet de bedoeling zijn: alle schepenen moeten aan hetzelfde zeel trekken. Ze hebben de vorige maal eerst het college verkaveld en dan de gemeente. De Hovenaar weet onvoldoende dat de vorige meerderheid op barsten stond. De onbestuurbaarheid leek meer dan eens nabij. Ik had het nog nooit meegemaakt dat een meerderheidspartij de budgetten wegstemt maar hier is dat wel gebeurd. Echte keuzes voor de toekomst werden niet gemaakt. Ook de OCMW-voorzitter had er moeite mee dat haar diensten zouden opgaan in het nieuwe bestuur. Dat heeft Hove niet beslist natuurlijk. Dat is overal zo.’

Nochtans zitten de burgemeester en Vuylsteke niet altijd op dezelfde lijn. In verband met een fusie – waar N-VA voorstander van is – bijvoorbeeld. ‘We zullen zeker geen vrijwillige fusie aangaan maar ik pleit wel voor efficiëntie en schaalvergroting met behoud van eigenhoud. Daardoor is het aangewezen om intergemeentelijk te gaan samenwerken. Nu, het kan zijn dat men ons vanuit Vlaanderen verplicht om te fuseren maar dat zullen we dan wel zien na de verkiezingen in mei.’

SARATOS

Voor Luc Vuylsteke is het belangrijk dat – een al dan niet gefuseerd – Hove zijn eigenheid bewaard. ‘Dan heb ik het over de kwaliteit die wij te bieden hebben en de open ruimte. We gaan zeker niet verstedelijken. Verder moeten we ons meer inzetten op het gemeenschapsleven. Dat moet verder worden gestimuleerd. We moeten Hovenaars mobiliseren vanuit hun slaapverhaal. Heel veel mensen zijn afkomstig van buiten de gemeente. Zij moeten zich meer thuis voelen. Er gebeurt nu wel wat op cultureel vlak maar dat is dan dankzij de verenigingen. Ook het gemeentebestuur moet hier een rol in spelen. Het mag niet beperkt blijven tot de Zomerendfeesten.’

Opmerkelijk dat Hove steevast in de Vlaamse top drie staat wanneer we het hebben over de duurste gemeente, de hoogste kostprijs van de huizen,… ‘Dat komt vooral door onze ligging en het feit dat hier geen industrie is. Dat leidt tot een meerwaarde van de woonkwaliteit. Mensen zitten in geen tijd op de E19, zijn vlug in Antwerpen en we hebben een goed bereikbaar treinstation. De optie van de NMBS in verband met de parking bleek een hele goede. Dat én het feit dat je hier toch volop in het groen woont heeft vele mensen ertoe aangezet om bij ons te komen wonen. Nu, het ontbreken van bedrijven wordt ruimschoots gecompenseerd door het aantal vennootschappen, maar dat heeft dan weer fiscale redenen.’

De naam Vuylsteke de Laps laat niet alleen in politieke middens belletjes rinkelen. ‘Mijn vader was een expediteur, geboren in Congo en mijn grootvader is – net als mijn overgrootvader – militair geweest. Maar dan had je ook een andere tak in onze, overigens, kleine familie. Onder de artiestennaam Saratos maakten die, als circusartiesten, furore tot in de Verenigde Staten. In 1926 verhuisden zij vanuit Maldegem naar Edegem en in 1933 zouden zij zich voorgoed in Kontich vestigen. In de jaren ’50 werd de zaak opgedoekt maar toch kennen verschillende mensen deze geschiedenis nog. Toen ik in 1988 met Frank Swaelen campagne voerde stelde die mij voor aan de inwoners van Hove. Eén iemand antwoordde: ‘dat is die van het circus. Dat moet een goede politieker zijn.’

Dit is ons negende gesprek met mandatarissen uit de Zuidrand en wat opvalt is dat bijna iedereen van kindsbeen af de politieke microbe te pakken had. Vuylsteke vormt geen uitzondering. ‘Ik zat bij de scouts in Hove en had altijd het idee dat ik iets moest doen in de politiek. Ik vroeg raad aan Frank Swaelen en die raadde me aan om in de gemeentepolitiek te gaan. Daar zie je wat de gevolgen zijn van je eigen beslissingen, voegde hij eraan toe. Na mijn studies aan de VUB ben ik dan in 1982 lid geworden van de CVP-jongeren. Bij de gemeenteraadsverkiezingen stond ik op de vijftiende plaats. Er waren negentien kandidaten en toch werd ik verkozen. Van 1989 tot 2012 ben ik burgemeester geweest van Hove. De naam van Frank Swaelen is hier al een paar maal gevallen en het is door hem dat ik carrière heb gemaakt. Normaal ging Hélène Van Dijck hem opvolgen maar nadat zij getroffen werd door een hersenaandoening eeft men mij aangesproken en zo is de bal aan het rollen gegaan.’

Wie drie legislaturen lang de touwtjes in handen heeft gehad moet kunnen terugblikken op een reeks realisaties. ‘Ik ben blij dat ik Hove eigentijds heb kunnen houden. Een gedegen jeugdwerking heeft geleid tot het ontstaan van jeugdhuis TJOK. Wat ook niet onbelangrijk is, is dat ik voorzitter ben geworden van IGEAN waardoor ik ook intergemeentelijk verschillende dingen op poten heb kunnen zetten.’

PROVINCIE

Door zijn verbondenheid met de provincie is Luc uiteraard ook een voorstander van het behoud ervan. ‘Men heeft de provincies al vaak afgeschreven maar telkens hebben ze hun nut bewezen. Het was wel nodig dat de provincie zich anders ging organiseren en dat is ondertussen ook gebeurd. De fietsostrades zouden er nooit zijn gekomen zonder de inbreng van de provincie. Men is al op zoek geweest naar alternatieven maar die zijn er niet meteen.’

Van 2004 tot 2014 was hij adviseur op het kabinet van de ministers van welzijn, volksgezondheid en gezin, Inge Vervotte, Steven Vanackere, Veerle Heeren en Jo Vandeurzen. ‘In 1995 was ik al medewerker geworden op het kabinet van Wivina Demeester. Ik combineerde dat met mijn job in de farmaceutische sector. Een heel nieuwe wereld ging voor me open. Het is toen dat de Logo’s (LOcoregionaal Gezondheidsoverleg – en Organisatie) zijn ontstaan. Toen in 1999 paarsgroen aan het bewind kwam heb ik me volledig op de medische sector toegelegd tot na de verkiezingen in 2004. Met Inge Vervotte werkten we nadien rond preventief gezondheidsbeleid, een heel boeiende materie.’ Luc Vuylsteke is dus een specialist ter zake om het werk van de fel geplaagde Maggie De Block onder de loep te nemen. ‘Het is een ontzettend zwaar departement. Veel is niet genoeg. Zelfs als je er als minister extra middelen insteekt, dan nog zal de vraag naar meer blijven. Ik ben net terug van Tanzania. Wanneer je dan ziet hoe mensen daar met bijzonder beperkte middelen bijna mirakels doen: dat kan je je niet voorstellen. In België moeten we ervan af dat we in elk ziekenhuis alle behandelingen kunnen ondergaan. En bovendien moeten we de eresupplementen herbekijken, wat een bron van inkomsten is voor zowel de ziekenhuizen als de artsen. Neem het van mij aan, wie volksgezondheid heeft, krijgt een vergiftigd geschenk.’

Luc Vuylsteke is 63. Hij wil nog drie jaar politiek actief zijn. ‘Dan zal ik tevreden op mijn loopbaan kunnen terug kijken. Mijn ambitie als lijsttrekker tijdens de voorbije gemeenteraadsverkiezingen was om terug in het bestuur te stappen. Dat is gelukt. We hebben twee schepenen en ik ben daar heel content mee. In 2022 geef ik de fakkel door aan een jongere, Wim Blommaert. Wellicht zal ik dan ook ontslag nemen uit de gemeenteraad. Het is niet mijn bedoeling om als een schoonmoeder erop toe te kijken hoe het schepencollege gauw bijnemen. Nu is dat een volwaardig beroep geworden. Bovendien kijken de mensen anders tegen politieke mandatarissen aan. Dat merk je aan wat in de sociale media verschijnt.’

Vooraleer Vuylsteke naar een volgende vergadering snelt hebben we nog een allerlaatste vraag: wat is de verschil van het burgemeestersambt anno 1989 en nu? ‘Dag en nacht. Vroeger kon je de leiding van de gemeente er nog bijnemen. Nu is dat een volwaardig beroep geworden. Bovendien kijken de mensen anders tegen politieke mandatarissen aan. Dat merk je aan wat in de sociale media verschijnt.’ (EM)