Paula De Leeuw (N-VA Aartselaar): ‘Politiek mandaat was geluk bij een ongeluk’

AARTSELAAR – Voor onze laatste aflevering in de reeks weekendinterviews voor de zomerstop trokken we naar Aartselaar. We spraken er met Paula De Leeuw, die namens de N-VA voor de tweede opeenvolgende keer fractieleider is in de gemeenteraad. De meeste inwoners van de gemeente kennen haar ook als de voormalige juf, die ruim 30 jaar lesgaf in de gemeentelijke meisjesschool, nu een onderdeel van Cade.

‘Ik kende er Eddy Vermoesen, de huidige schepen, als ouder. Hij is iemand waar je op kan rekenen. Bovendien zaten we samen in de sportraad. Twee huizen van mij woont de familie Lambrecht. Bart, die toen nog bij zijn ouders woonde, is medewerker bij Sophie De Wit, onze burgemeester. Ik woon hier al twintig jaar dus ik heb hem weten opgroeien. Het is de geknipte job voor hem want in het dagelijkse leven is hij, net als zij, jurist. Hij werkte voor haar toen ze in het Vlaams parlement zat en is haar nadien gevolgd naar het federale.‘

‘In 2007 moest ik jammer genoeg stoppen met lesgeven. De laatste vijf jaar heb ik nog voor de klas gestaan in een rolstoel. Ik heb niet meteen een ziekte maar mijn stabiliteit is zoek. Dat is natuurlijk bijzonder lastig wanneer je moet werken met kinderen uit het eerste leerjaar. Die zitten uiteraard niet stil. Men heeft me nadien dan wel verplaatst naar het vierde leerjaar en ik heb nog een tijd de zorg gedaan maar met heel veel spijt in het hart moest ik ermee stoppen.’

Paula is echt verbonden met Aartselaar. ‘Niet ver hiervandaan lag mijn ouderlijk huis en deze woning staat op grond van mijn grootouders. Nadat ik al twee jaar thuis zat stonden Eddy en Bart plots voor mijn deur. Eddy was ook lid van het Davidsfonds maar omdat Bart erbij was wist ik wel dat ze daar niet voor kwamen. Het duurde wel even vooraleer ze me vroegen om me in te zetten voor de N-VA. Ze wisten dat ik heel actief ben in ons straatcomité. We organiseren twee tot drie dingen per jaar en daar komt behoorlijk wat volk op af. Toen de voorzitter stopte ben ik hem opgevolgd. Ik heb niet onmiddellijk ‘ja’ gezegd op hun vraag maar lang heeft het toch niet geduurd.’

‘Toen duidelijk werd dat ik moest thuis blijven besloot ik wel onmiddellijk dat ik niet in een hoekje zou gaan zitten huilen maar dat ik iets zou gaan doen met mijn vrijgekomen tijd. Ik heb me altijd geïnteresseerd aan gemeentepolitiek. Net als mijn moeder, die naaister was, kende ik heel wat mensen. En weet je? De politieke kleur speelde bij mijn geen rol. Nu nog niet trouwens. Het zijn de personen die tellen. Omdat ik vertrouwen had in Eddy en Bart heb ik na een paar dagen beslist om het te doen. In 2012 vroegen ze me dan om op te komen bij de gemeenteraadsverkiezingen. Ik haalde 297 voorkeurstemmen en geraakte meteen verkozen. Tot mijn eigen verbazing stak ik kandidaten voor die al een hele tijd met politiek bezig waren. Daar voelde ik me zelfs een beetje schuldig bij. Omwille van mijn gezondheid zat een schepenambt er niet in dus maakte men mij fractieleider.’

Uiteraard moest ze eerst politiek leren bedrijven. ‘Ik heb heel veel opleidingen gekregen van N-VA nationaal. Ik was meteen onder de indruk. Ik heb behoorlijk wat uren achter mijn bureau gesleten. Stilaan geraakte ik meer en meer ingeburgerd. Tot hier toe heb ik mijn ambt met heel veel plezier uitgevoerd. Dat komt ook omdat wij op gelijke voet worden behandeld als de schepenen. Van N-VA mogen wij een eigen inbreng hebben. De oppositie zegt dan wel ‘Kijk, ze zijn een één-tweetje aan het doen’ maar dat is niet waar. Wij mogen onze eigen mening hebben.’

NACHTWINKELS, FAIRTRADE, ROSA EN DE KINDERGEMEENTERAAD

Om te bewijzen dat haar rol in de gemeenteraad niet alleen beperkt blijft tot bankzitter somt Paula een aantal zaken op waarin ze een rol heeft gespeeld. ‘Ik heb het huishoudelijk reglement mee geschreven. In verband met de nachtwinkels heb ik her reglement op de vestiging uitgewerkt. Daardoor is er mij een beperking gekomen van het aantal nachtwinkels. En weet je wat opmerkelijk is? De oppositie heeft mijn voorstel niet alleen mee goedgekeurd maar het nog verstrengd. Verder heb er mee voor gezorgd dat Aartselaar een Fair Trade-gemeente is en timmerde ik mee aan de weg bij Rosa, de Raad voor Ontwikkelingssamenwerking, wat in de meeste andere gemeenten de GROS wordt genoemd. In het verleden steunde de gemeente de 11.11.11 actie logistiek en werd er in de begroting een projectsubsidie voorzien maar er was nog geen echte adviesraad. Tenslotte zorgde ik mee voor de uitbouw van de kindergemeenteraad.’

‘Uiteraard zijn er nog andere zaken die misschien minder in de kijker hebben gestaan, maar die wel nuttig kunnen zijn. Heel wat mensen houden er de laatste tijd aan om de urne van een naaste in hun nabijheid te hebben bijvoorbeeld. Voor het opgraven van zo’n urne op het kerkhof moesten zij 750 euro betalen. Dat heb ik nu drastisch doen dalen. Ik werk graag mee aan het samenstellen van dossiers, wil niet zomaar een vulsel van de gemeenteraad zijn. Ook binnen de partij kennen we die openheid. Voor elke gemeenteraad houden wij een fractievergadering, die open is voor al onze bestuursleden, die mogen deelnemen aan de debatten en agendapunten kunnen aanbrengen.‘

Door haar meer dan behoorlijke score tijdens de verkiezingen van 2012 was het dan ook maar vanzelfsprekend dat Paula De Leeuw opnieuw opkwam tijdens de voorbije verkiezingen. ‘Dat zeg jij maar het klopt niet hoor. Ondertussen ben ik tram zes tegengekomen. Onze voorzitter, Miel Mertens, en Sophie De Wit wilden dat ik op de lijst zou staan. De eerste keer stond ik op plaats vijf, de tweede maal op de twaalfde plek, en toch werd ik opnieuw verkozen met net geen 100 stemmen meer dan in 2012. Ik had er 395. Ik volgde mezelf op als fractieleider. Ik voel me goed in die rol. Men kan bij mij voor alles terecht. Voor ieder probleem zoek ik mee naar een oplossing. Bovendien ben ik ledenverantwoordelijke. Ik verstuur dus flyers, brieven, ontvang de leden op de vergaderingen en zorg er mee voor dat de partij regelmatig ‘in the picture’ komt.’

Ze kan niet meteen zaken uit de losse pols schudden die ze tijdens de huidige legislatuur nog verwezenlijkt wil zien. ‘Iedereen heeft mee aan het programma mogen schrijven. We kozen allemaal werkgroepen waarin we zouden zetelen. Zo vind ik cultuur bijvoorbeeld ook fantastisch. Er zijn voldoende sessies geweest waar iedereen inspraak had. Als je me nu vraagt wat er nog moet gebeuren, dan verwijs ik je gewoon door naar dat programma.‘

Ze kijkt naar de nationale politiek zoals zowat iedereen dat doet: met argusogen. ‘Het wordt niet simpel. Ik kan wel dit zeggen: ik denk dat je als politieke partij met iedereen moet spreken, dat je op voorhand voor niemand de deur mag dichtdoen want je weet maar nooit wat erachter zit. Als je de deur op een kier laat staan, gaat er misschien een veel bredere poort open.’

KRIS PEETERS

Het is toch wel opmerkelijk dat Aartselaar, dat ooit een blauw bastion was, nu bijna volledig geel kleurt. ‘Het is niet aan mij om de rekening van andere partijen te maken maar wij vormen in ieder geval een hechte groep. Je zal weinig of niet over ons horen roddelen en bij mijn weten wordt er ook binnen de partij niets slechts gezegd over elkaar. Ik denk dat we die samenhorigheid uitstralen naar de kiezers toe. We staan bekend als aanspreekbare mensen en harde werkers.‘

Wanneer we de laatste tijd aan Aartselaar denken, denken we sowieso aan stilstaand verkeer. ‘De huidige werken van Aquafin gaan ons petje te boven. Ook de verkeerslichtenregeling zorgt voor de nodige problemen. Onze schepen klopt regelmatig op tafel maar iedereen weet dat een definitieve oplossing niet meteen mogelijk is. Daarvoor hebben we teveel kruispunten. Het probleem had men heel wat jaren geleden al moeten oplossen. Ofwel had men een langere brug moeten voorzien – maar ik denk dat niemand daar echt voor stond te springen – ofwel een langere sleuf. De toenmalige minister, Kris Peeters (CD&V), is daar toen over komen spreken. Er werden zelfs centen opzijgezet. Maar uiteindelijk is er niks gebeurd en misschien werd al het geld gekoppeld voor de N16 (de weg van Mechelen naar Sint-Niklaas, die door Puurs – de toenmalige woonplaats van Peeters – loopt, EM).’

De A12 wordt maar al te veel gebruikt voor niet lokaal verkeer. En daar dient de E19 voor. Dat stuk hier in Aartselaar is daar niet voor gemaakt. Je ziet er telkenmale colonnes met vrachtwagens die daar niet moeten zijn. Men zegt dat die omrijden omdat ze zodoende geen kilometerheffing moeten betalen maar dat is niet juist. Het klopt wel dat ze die kunnen ontwijken door de zijwegen te nemen. Het verkeersinfarct dateert niet van de voorbije jaren, dat is er al lang, al geef ik toe dat het voorheen nooit zo chaotisch is geweest. Het is dus wachten op een beslissing van hogerhand. Voorlopig blijft alles beperkt tot het uitvoeren van studies maar vergeet niet dat ook de bewoners van Wilrijk, Schelle, Niel, Hemiksem en Boom op een oplossing zitten te wachten.’

Tijdens de vorige legislatuur hadden we gehoopt te kunnen starten met de heraanleg van de Leugstraat en de Carillolei. Het rioleringsdossier daarvan is echter gekoppeld aan het rioleringsdossier van Aquafin langs de N177. ‘Daar is men nu pas mee gestart. Het kruispunt met de Kontichsesteenweg zou worden aangepakt in de maanden juli en augustus maar omdat de aannemer de termijn tekort vindt is men daar vorige week al mee begonnen. Pas nadien kunnen wij eigen de rioleringswerken laten aanvangen, maar dat zal niet meer voor dit jaar zijn.’

We waren het al gewend om gesprekken te voeren met familieleden van BV’s : vorige week met de vader van Tom Van Grieken, een week eerder met de grootouders van Marthe van K3 en daarvoor met de zus van de man die de ‘Hel van Tanger’ doormaakte. ‘Helaas, bij mij in de familie zitten er geen bekende Vlamingen. Bij mijn weten is er niemand, behoudens wat verre neven of nichten, die aan politiek doen, geïnteresseerd. Ik had nooit gedacht dat ik hier zou zitten als gemeenteraadslid om de eenvoudige reden dat ik niet had verwacht dat ik zo vroeg zou moeten stoppen met lesgeven. Wanneer je alles overschouwt is dat voor mij een geluk bij een ongeluk geweest. Op die manier kan ik me volledig op de politiek storten en toch nog voldoende rust nemen.’ (EM)

%d bloggers liken dit: