Peggy Maebe (N-VA Borsbeek): ‘Ik heb altijd al graag willen meebesturen’

BORSBEEK – Peggy Maebe is nog maar net gemeenteraadslid voor N-VA in Borsbeek. Toen Wendy Somers verhuisde naar Mol en dus gedwongen ontslag moest nemen in de gemeenteraad kwam er een plaats vrij voor haar als eerste opvolgster. Ze kwam niet meteen in een vreemde omgeving terecht want al jaren volgt ze trouw de gemeenteraadszittingen als toeschouwer. Nu mag ze mee haar stem laten horen.

Peggy heeft de politieke microbe van geen vreemde. ‘Mijn ouders steunden me, al waren het twee totaal verschillende mensen. Mijn moeder was altijd met politiek bezig. Ze was vooral een fan van Leo Tindemans (ex-CVP). Mijn vader, 91 ondertussen, is de kalmte in persoon. Hij trekt altijd de natuur in en was gids in het Verdronken Land van Saeftinghe waar een geul naar hem is genoemd.’

‘Nu nog neemt hij deel aan de vogeltellingen en hij heeft als eerste Belg De Gouden Lepelaar, de belangrijkste prijs van Vogelbescherming Nederland, gekregen. Hij heeft ook de vogel-telling in Zeeland mee op poten gezet. Daar vertoeft hij vaak.’

‘Ik heb een zoon, Tim, van bijna vijftien. Hij ging naar De Klinker. Ik was daar penningmeester in het oudercomité. Kristof Van de Velde, bestuurslid van N-VA, vroeg of ik wou deelnemen aan de verkiezingen. Die vraag kwam vier jaar geleden al. Ik ben er direct voluit voor gegaan. Tijdens de vorige verkiezingen was ik er al aan het denken maar toen lag dat nogal moeilijk. Ik ben in eerste instantie moeder. Mijn man, Dirk is zaakvoerder van J. Roegiest in Deurne-Noord, een familiezaak in draai- en freeswerk, dus die zit ook niet meteen thuis.’

‘Nu Tim ouder is stelt dat probleem zich niet meer. Dat ik voor de N-VA zou kiezen had ik al lang beslist. Alhoewel ik me op dat moment nog niet echt met politiek bezig hield denk ik wel dat mensen wisten waar mijn politieke voorkeur lag. Ik ben het eens met de meeste standpunten, vooral met betrekking tot het vreemdelingenbeleid. Vlaams Belang is daar veel te extreem in maar de oplossing van N-VA is humaan en aanvaardbaarder.’

‘Iedereen moet een kans krijgen en iedereen moet die ook grijpen maar ‘voor wat hoort wat’. Bovendien spreekt ook de hervorming die N-VA wil doorvoeren voor het onderwijs me aan. En uiteraard speelt het charisma van een Bart De Wever een rol. Ik zie niet makkelijk op naar iemand maar naast hem kan je toch niet kijken. Hij steekt er met kop en schouder bovenuit al vind ik ook Philippe Muyters en Liesbeth Homans retorisch heel sterk. Wanneer ik in mijn omgeving kijk dan merk ik dat mensen zich aangetrokken voelen tot charismatische figuren en dan zitten wij met De Wever wel goed.’

Op de dag van ons gesprek (maandag) geraakten de krachtlijnen van het Vlaams regeerakkoord bekend. Over het afschaffen van de opkomstplicht bijvoorbeeld. ‘Dat vind ik jammer. We hebben zolang moeten vechten om te mogen gaan stemmen, vooral als vrouw, en nu wordt dit geschrapt. OK, wie wil zal uiteraard nog naar de stembus kunnen trekken maar toch gaan ze hiermee de minderen bestraffen.’

In het verlengde ligt de – min of meer – rechtstreekse verkiezing van de burgemeester. ‘Langs de ene kant kan ik dit begrijpen, langs de andere kant zal het afhangen van gemeente tot gemeente. Ik kan me voorstellen dat in grote steden de bekwaamste figuur het dan wel zal worden maar in kleinere gemeenten kan dat misschien rare resultaten geven. Maar goed, het moet sowieso iemand zijn uit een meerderheidspartij en men kan weigeren.’

Het Vlaams akkoord is er dus maar federaal zit alles nog muurvast. ‘Ik vind het heel jammer dat het zolang duurt vooraleer PS en N-VA aan tafel gaan zitten. Je weet dat je in de politiek partijen ontmoet die een heel ander standpunt hebben dan dat van jou maar na de verkiezingen kan je ook de uitslag aflezen en dan merk je dat je wel met elkaar moet praten. Je hebt altijd personen die je liever hebt en anderen waar het wat minder mee klikt. Dat is ook zo in een schepencollege, gemeenteraad, op je werk, … . PS doet er goed aan om even haar ego opzij te leggen en echt te onderhandelen.’

‘GEEN ONAFHANKELIJK VLAANDEREN’

‘Een onafhankelijk Vlaanderen zie ik niet meteen zitten maar ik sta wel volledig achter het confederalisme. Ik heb het me laten uitleggen door Jan Jambon. Het wordt inderdaad tijd dat Wallonië stopt met teren op Vlaamse centen. Alleen op die manier kan Vlaanderen vooruit komen. Nu, het ideale samenlevingsmodel moeten ze nog uitvinden.‘

Volgens Peggy is dit ook één van de redenen waarom België achterop hinkt bij Nederland. ‘Ze zijn hier veel te laat begonnen met de pensioenhervorming en kijk eens naar de wegen. Die worden door onze Noorderburen op tijd en systematisch aangepakt. Zij zitten met een overschot, iets waarvan wij alleen maar kunnen dromen. Voor bepaalde maatregelen staat Europa in de weg. Neem vreemdelingenzaken waarbij we worden verplicht om een bepaald aantal vluchtelingen binnen te halen maar wat me nog het meest tegen de borst stoot is die maandelijkse, geldverslindende, verhuis van Brussel naar Straatsburg door het Europees parlement. Dat kan je toch niet maken. Europa moet er zijn anders kunnen we nooit een wereldspeler worden, maar er zijn grenzen.’

Ze ontkent niet dat er schrijnende gevallen zijn van vluchtelingen die moeten worden geholpen. ‘Voor zover als het mogelijk is moet dat in hun eigen land gebeuren, bij de bron. En je moet ook kijken wat voor beleid ze voeren. Ik ben voorstander om kleinschalige projecten te steunen. Een neef van mijn man heeft een schooltje opgericht in Bangladesh. Wanneer je die helpt weet je tenminste dat je geld goed wordt besteed.’

‘Ik liet mijn wagen eens wassen op de baan naar Ranst. Ik werd geholpen door een Pakistaan. Die vroeg me uitdrukkelijk om Nederlands te spreken zodat hij het kon leren. Voor zo’n mensen heb ik bewondering.’

We verleggen ons terrein stilaan richting Borsbeek. De gemeentefusies, die uit het regeerakkoord werden gehaald, vormen een mooie overgang. ‘Een fusie met Antwerpen zien wij in Borsbeek in ieder geval niet zitten maar we kunnen er niet onderuit dat wij geen industrie hebben. We zijn dus een ‘arme’ gemeente en moeten onze middelen goed doordacht besteden. Ik denk dat wij het meest gemeen hebben met Wijnegem – maar daar grenzen we niet aan – en Wommelgem. Als gemeenten willen fusioneren en een burgemeester van dezelfde partij hebben, vereenvoudigd dit wel de onderhandelingen.‘

Peggy Maebe woont sinds 2001 in Borsbeek. Ze kwam van Deurne Noord. ‘Het eerste wat mij opviel is dat dit nog een echt dorp is waar iedereen, iedereen kent en waar alle mensen, op één of andere manier, familie van elkaar zijn. ‘ Tijdens de verkiezingen werd ze net niet verkozen maar Borsbeek stond wel wekenlang in de schijnwerpers van het nationale nieuws.

‘Tja, die vaudeville had iedereen zien aankomen. Het oprichten van Iedereen Borsbeek was een klap in ons gezicht. We wisten dat het daarom moeilijk onderhandelen zou worden. Het verschil tussen beide blokken was ook maar 200 stemmen dus we waren echt aan elkaar gewaagd. Dat Dis Van Berckelaer burgemeester zou blijven stond in de sterren geschreven, iedereen kent hem in het dorp.’

AL TIEN JAAR TOESCHOUWER BIJ GEMEENTERAAD

Goed, uiteindelijk is de verwachte monstercoalitie in Borsbeek er dan toch gekomen. ‘Hier en daar hebben we wat moeten toegeven. Zo hadden we graag dat de August Van Putlei een fietssuggestiestrook kreeg maar uiteindelijk is het een fietsstraat geworden. Nu, gezien de voorgeschiedenis liep de samenwerking in de vorige legislatuur vlotter. Je voelt dat er spanningen zijn. Hetgeen er voor de verkiezingen is gebeurd, veeg je zomaar niet uit. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit op termijn wel zal slijten.’

Op een gemeenteraad kan je de belangstellenden in het publiek op één hand tellen. ‘En toch heb ik de voorbije jaren bijna geen enkele zitting gemist. Ik vond het interessant om te gaan luisteren. Dat ik uiteindelijk een handvol stemmen tekort kwam om rechtstreeks verkozen te worden vond ik dan ook jammer.’
‘Onlangs dan kreeg ik te horen dat Wendy Somers, naar Mol verhuisde omdat haar kinderen daar naar school gaan. Toen men mij vroeg om haar op te volgen heb ik geen seconde getwijfeld. Meebesturen is iets dat ik altijd heel graag heb willen doen. Het voelde dan ook niet raar toen ik de eerste maal op de banken plaatsnam. Ik kende het reilen en zeilen.’

Uiteraard moet een politicus programmapunten hebben. ‘Daarvoor moet ik niet ver gaan. Hier in de straat (de Karel Soetelaan) moeten de bomen worden vervangen. De wortels duwen de straatstenen omhoog en bovendien mag er gerust wat meer worden ingezet op de veiligheid van de buurt. Wanneer ik iets zie dan signaleer ik het. Dat deed ik vroeger al. Niet lang geleden stond er bijvoorbeeld een container voor de helft op de het voetpad. Daar neem ik dan een foto van en ik geef het door.’

Ondertussen werd Peggy ondervoorzitter van de lokale N-VA-afdeling en ook buiten de partij is ze actief. ‘Ik ben bestuurslid bij Jeedee, het sportcentrum in de Hulgenrodestraat met twee tennis- en één voetbalveld. Wanneer ik tv kijk, haak of brei ik. En af en toe doen we iets geks. Zo hebben we na 25 jaar opnieuw onze huwelijksbeloften afgelegd in Las Vegas. ’s Morgens gingen we naar de Wedding Chapel om te vragen wanneer dat kon. ‘Nu’, antwoordde de dominee. Vroeger hadden we een zeilboot. We zijn nog steeds lid van de SRNA, maar actief zeilen, dat werd allemaal wat veel alhoewel mijn man, een ex-wedstrijdzeiler af en toe nog naar Nieuwpoort trekt.

Last but not least zit Peggy in de nieuwe werkgroep om op zaterdag 21 december van 16 tot 22 uur opnieuw een kerstmarkt te organiseren aan en rond de Kerk. (EM)

%d bloggers liken dit: