Sofie Van Wesemael (Open Vld Lint): ‘Kon niet geloven wat er allemaal misliep’

LINT – Sofie Van Wesemael is advocate maar ook politica voor de Open Vld en gemeenteraadslid in Lint. Ze kwam op tijdens de voorbije Vlaamse verkiezingen. Dat ze politica zou worden en dat ze in de liberale familie terecht zou komen stond in de sterren geschreven.

‘Ik kom uit een familie van zelfstandige ondernemers uit de buurt van Kontich en denk dat ik daardoor al van jonge leeftijd heb stilgestaan bij de uitdagingen van de lokale middenstand, kleine bedrijven of werkgevers. Tijdens mijn studies rechten ben ik geconfronteerd met het belang van de waarden van de democratie, de vrijheid en het liberalisme. Ik ben iemand die graag de touwtjes in handen neemt en een keuze voor de Open VLD was vanzelfsprekend. Begin jaren 2000 was ik actief bij de Open VLD in Kontich, waar mijn ouders jarenlang in het centrum van het dorp ‘ Geschenken Kay’ hebben uitgebaat. Ik vind dat het tijd is om nationaal een nieuwe weg in te slaan. Er staat een hele generatie sterke liberale jongeren klaar die vol frisse ideeën zitten. Als we dit combineren met de ervaring van onze sterkhouders kunnen we volgens mij echt het verschil maken met een liberaal, inclusief programma. Een nieuwe voorzitter zal iemand moeten zijn die de verschillende strekkingen binnen het liberalisme kan verzoenen en onze partij in één richting vooruit kan laten gaan. Ik denk dat Bart Tommelein veel kans maakt maar Bart Somers blijft mijn favoriet.’

Toen Sofie van Kontich naar Lint verhuisde, stapte ze niet meteen over de naar de plaatselijke afdeling van Open VLD:. ‘Ik bleef actief bij Open Vld Kontich omdat ik een sterke band had met het dorp en de mensen binnen de partij daar. Maar toen ik kinderen kreeg heb ik mijn politieke ambities on hold gezet. Ik zag echter vaker en vaker zaken mislopen in Lint en kon die flaters niet langer aanzien. De absolute druppel was de beslissing van het gemeentebestuur om de Lintse brandweer op te doeken. De brandweerkazerne bevond zich in een industrieterrein aan de rand van het dorp en de gemeente had deze loods blijkbaar plotseling zeer dringend nodig als opslagplaats. Zowel de brandweer als de bevolking begon te protesteren tegen deze beslissing. Uiteindelijk heeft de gemeente dan beslist dat de brandweer mocht blijven bestaan maar vond nog steeds dat ze uit de kazerne moesten verhuizen, hoewel dat een perfecte locatie was. De gemeente heeft dan een woning met magazijn gehuurd aan 2 000 euro per maand en deze verbouwd naar een brandweerkazerne voor een kost van zeker 100 000 euro. Een operatie die jaren heeft geduurd en de Lintse bevolking handenvol geld heeft gekost. Ondertussen is de brandweer verhuisd, in een pand over mijn deur en is niemand echt gelukkig, zowel de bewoners als de brandweer niet. Hoewel de brandweer er oplet om de bewoners niet te storen, staat de kazerne nu in het midden van een woonwijk met veel jonge gezinnen. Zeker de helft van de parkeerplaatsen in onze straat is verloren gegaan omdat de oprit van de kazerne moet vrij blijven en de brandweerwagens niet kunnen passeren wanneer wagens dubbel geparkeerd staan.’

‘Ik vond dit echt een hallucinant staaltje van slecht bestuur en dacht bij mezelf dat dit echt anders moest. Zoals bij het brandweerverhaal duidelijk merkbaar is, ontbreekt een lange termijn visie volledig en dat kost onze inwoners gigantisch veel geld. Ik heb contact opgenomen met de voorzitter van Open Vld Lint en ben sindsdien actief lid van het bestuur. Bij de recente gemeenteraadsverkiezingen stond ik op de tweede plaats en werd ik verkozen.’

GRAAG EEN FUSIE MET KONTICH, ONZE MENTALITEITEN LIGGEN DICHT BIJ ELKAAR’

Een fusie kan voor Sofie enkel als iedere Lintse burger er beter van wordt. ‘Een fusie kan misschien onvermijdelijk worden of zelfs van bovenaf worden opgelegd in de toekomst. Hoewel een fusie zeker tot kostenverlaging kan leiden, moeten we er over waken dat de service voor de Lintse burger niet vermindert en dat de diensten voor onze inwoners ook bereikbaar blijven. Emotioneel ben ik nog het meest verbonden met Kontich dus indien ik moet kiezen voor een fusie met een andere buurgemeente is mijn keuze snel gemaakt. Maar eerst moeten we in Lint nog uitgebreid ons 150-jarig bestaan vieren. In andere gemeentes zouden trouwens ook al gesprekken lopen, zoals tussen Edegem en Hove bijvoorbeeld.’

Toen ze haar opwachting maakte in de gemeenteraad begin dit jaar viel ze steil achterover. ‘Ik had mij voorgenomen, als nieuwkomer in de gemeenteraad, om de eerste zes maanden de zaken rustig te bekijken. Het gemeentebestuur bestond immers uit twee partijen die al enige ervaring hadden. Maar toen ik werd geconfronteerd met de gang van zaken viel mijn mond open van verbazing. Ik kon niet geloven wat er hier allemaal misloopt. Neem nu de dagprijs in het rusthuis. Hoewel CD&V tijdens hun campagne drukte op het belang van ons OCMW-rusthuis en zich duidelijk opstelde tegen een verhoging van de dagprijs, zijn ze er als coalitiepartner niet in geslaagd om deze tegen te houden. Hoewel de zogezegde dagprijs hetzelfde is gebleven, heeft het bestuur beslist om verschillende diensten die voordien inbegrepen werden aan te rekenen aan onze bejaarden. In realiteit komt dit voor sommige mensen overeen met een maandelijkse stijging van de rusthuiskost van vijf tot tien procent. Voor vele mensen is dit een groot verschil op de maandelijkse rekening. Ook procedures en beslissingen worden soms gewoon fout gedaan. De aanstelling van de nieuwe financiële directeur liep zo totaal de mist in. De verkeerde procedure werd gevolgd en de beslissing werd onvoldoende gemotiveerd. Als gevolg werd de aanstelling vernietigd door een hogere instantie en diende de peperdure procedure te worden overgedaan. Een bijkomende kost voor de Lintenaren van 5 000 tot 10 000 euro. Ook gebeurd: een stemming vergeten te agenderen op de gemeenteraad, waarna gepoogd werd een stemming per mail te organiseren. Wat uiteraard totaal onwettig is en waarop er bijgevolg een nieuwe gemeenteraad moest komen met opnieuw een bijkomende kost voor de Lintenaren van 5 000 euro.’

Wanneer we vragen stellen over de toekomst tast ze in het duister. ‘Niet alleen omwille van de mogelijke fusie, maar ook omdat we nog geen meerjarenplan hebben gekregen. We hebben dus geen idee wat de huidige coalitie allemaal wenst te realiseren en dit hoewel de coalitie tussen CD&V en N-VA binnen het kwartier na het binnenkomen van de verkiezingsresultaten werd gevormd. Daaruit blijkt voor mij heel duidelijk dat CD&V gewoon plat op de buik is gegaan en onmiddellijk heeft toegehapt om met N-VA in zee te gaan. Pure postjespolitiek zonder een visie voor de Lintse burgers.’
Niettegenstaande het er alle schijn van heeft dat N-VA en Open Vld elkaar vinden op nationaal vlak staat Sofie daar niet om te springen. ‘Ik heb het persoonlijk zeer moeilijk met de huidig koers die de NV-A nationaal vaart. Uit angst om hun rechtse kiezers te verliezen aan extreem-rechts, zijn ze bereid om zeer ver te gaan. Uiteindelijk blijft hun bedoeling om de Vlaamse onafhankelijkheid te bekomen, al dresseren ze het met een economisch sausje. Heel duidelijk wordt dit als je de Vlaamse startnota van De Wever leest, met de nadruk op de Vlaamse geschiedenis en eigenheid en anderzijds een gebrek aan sociale visie en het creëren van tweederangsburgers. Ik kan alleen maar hopen dat mijn partij genoeg gewicht in de schaal gaat leggen om dit niet te laten passeren.’

‘VLAAMS BELANG WIL EEN ONAFHANKELIJK VLAANDEREN IN EEN SOCIALISTISCH MODEL’

‘Mochten we dit jaar opnieuw moeten gaan stemmen dan gaan veel N-VA-ers overlopen naar het Vlaams Belang. Ik vrees dat veel keizers het hen kwalijk nemen dat ze niet verder geprobeerd hebben om op het Vlaamse niveau samen te werken met het Vlaams Belang. De maatschappij, niet alleen in België trouwens, begint in het algemeen meer en meer naar rechts te neigen. Uitspraken en stellingen waarvoor het Vlaams Blok twintig jaar geleden is veroordeeld, zijn nu standaardquotes geworden. Bovendien slagen de rechtse partijen er ook in om sociale media optimaal te benutten. Enerzijds door er heel veel geld tegenaan te gooien en anderzijds door halve waarheden te verspreiden of zaken volledig uit hun context te halen. Daarnaast vergeten de mensen dat het Belang, naast hun extreme visie over nieuwkomers, ook tegen euthanasie is, tegen abortus, tegen holebi’s,… het is een zuivere anti-partij met een links sociaal programma. Een onafhankelijk Vlaanderen met een socialistisch beleid. Die slogans verkopen goed, net als 80 jaar geleden, maar het kan nooit leiden tot een positief verhaal, voor niemand.’

Tot slot hebben we het over haar sociaal engagement én haar beroep. Via haar echtgenoot kwam ze in contact met Herman Hauquier uit Lier, die vzw De Stappaert leidt. Hier worden jongeren uit probleemsituaties opgevangen en begeleid. Ook Sofie heeft hier aan bijgedragen: ‘In deelwerking ’t Smolder worden jonge mama’s begeleid om hen te leren zelfstandig te wonen, werken en de zorg voor hun kindje op te nemen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ze na één jaar met begeleiding, op hun eigen benen verder kunnen. Ikzelf heb ook zulk een begeleiding op mij genomen. Daarnaast geef ik de VZW juridisch advies.’

‘Uiteraard leunt dit dicht aan bij mijn beroep waarbij ik me toeleg op familie- en jeugdrecht. Ik kom daarbij niet alleen in contact met jongeren die misdrijven hebben gepleegd, maar ook jeugdigen die moeilijkheden hebben binnen het gezin. Als bemiddelaar in familiezaken, probeer ik samen met ouders tot een akkoord te komen, omdat ik vaak moet ondervinden tot welke pijnlijke situaties dit kan leiden voor de betrokken kinderen.’ Wanneer ik haar vraag om de jeugdzorg in België te omschrijven in één woord hoeft Sofie niet lang na te denken: ‘’Dramatisch.’ De financiën voor deze sector schieten echt tekort op alle vlakken. Te weinig plaats in instellingen waardoor jongeren in de cel moeten overnachten, wachttijden voor psychologische hulp waardoor situaties verergeren, jeugdrechters of griffiers die niet worden vervangen. Uiteindelijk zijn jongeren de toekomst van onze maatschappij en moeten we proberen de problemen in de kiem te smoren voor het uit de hand loopt. Maar ook na de meerderjarigheid kunnen jongeren niet zo maar aan hun lot worden overgelaten. Een paar jaar geleden vond men een jonge kerel dood terug aan de Blaarmeersen in Gent, net achttien jaar en uit de instelling geplaatst: gestorven van honger en dorst. Dat is toch onwezenlijk.’ (EM)

%d bloggers liken dit: