Sophie De Wit (N-VA): ‘CD&V en Open VLD hoopten om ons stuk te regeren’

AARTSELAAR – Vijf N-VA-politici uit de Zuidrand prijken op de lijst voor de federale verkiezingen: Sophie De Wit (Aartselaar) staat op vier, Koen Metsu (Edegem) op acht en Peter De Roover (Mortsel) is lijstduwer. Bij de opvolgers vindt men Rudy Verhoeven (Lint) en Marleen Van den Ende (Kontich). We trokken naar het gemeentehuis van Aartselaar. Onze openingsvraag aan burgemeester De Wit bracht ons terug naar vrijdag 12 oktober 2018, twee dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen.

‘Ik heb toen de deur van het gemeentehuis achter mij dichtgetrokken met de tranen in de ogen. Ik dacht ‘misschien ben ik binnenkort  geen burgermoeder meer.’ Ik was ook nog even langsgegaan bij de politie en ook daar hield ik het niet droog.  Het besef misschien afscheid te moeten nemen van al deze mensen met wie je zes jaar hard en goed hebt samen gewerkt,  raakte me echt. Onze uitgangspositie was in 2012 immers helemaal anders . Toen hadden we alles te winnen maar niets  te verliezen, in oktober 2012 hadden we daarentegen alles te verliezen, ondanks al dat harde werk. Nu, in het straatbeeld waren de positieve veranderingen goed zichtbaar , maar je bent afhankelijk van het oordeel van de kiezer en dat is op voorhand echt niet zo makkelijk in te schatten Probleem is dat je de tevreden burgers niet vaak  hoort. Wie ontevreden is, laat zich daarentegen wel horen en al gauw focus je je (te) erg op die kritiek of negatieve mails.. Ik trek me dat telkens nog steeds erg aan. Je wil nu éénmaal voor iedereen goed doen..’

Op verkiezingsdag zelf duurde het nog een hele tijd vooraleer Sophie De Wit de zenuwen kon bedaren. ‘Ik was getuige in een stembureau. Telkens ik een personeelslid of een kennis zag, kreeg ik een krop in de keel en moest ik de tranen bedwingen. AÉén van onze personeelsleden die kwam helpen, heeft me toen in de keuken even in haar armen gesloten. Dat kleine gebaar heeft me goed gedaan maar de stress bleef toch.  Als lijsttrekker droeg ik immers de verantwoordelijkheid. Je wil dat het harde werk en inzet van die geweldige  N-VA-ploeg, van de schepenen, van familie, vrienden en van de vele vrijwilligers echt wel loont. Je wil hen niet ontgoochelen. Je wil ook het gemeentepersoneel niet ontgoochelen want zij hebben mee aan dat beleid gewerkt, het mee uitgevoerd. Toen het kiesbureau werd gesloten ben ik naar Den Derby getrokken waar de  N-VA verzamelen had geblazen. In het gezelschap van die vriendenploeg die N-VA Aartselaar echt is, kregen de emoties opnieuw de vrije loop maar daar mocht dat wel.’

Pas tegen de avond had ze de gevolgen van vermoeidheid, stress en zenuwen terug onder controle. ‘Ik was verantwoordelijk voor de coalitiebesprekingen in twaalf gemeenten. De uitslagen uit Kontich, Lint, noem maar op, liepen binnen en het was één grote triomftocht. Het was goed dat ik me daarop kon concentreren want het resultaat van Aartselaar bleef erg lang uit. Hier op het gemeentehuis hadden ze af te rekenen met computerproblemen. Toen bleek dat we een monsterscore hadden behaald, kwam, naast een grote opluchting en blijdschap, ook de rust in mij terug. Het was gelukt. We hadden gehoopt op een goed resultaat maar van absolute meerderheid hadden we nooit durven dromen. Dat was buiten alle verwachtingen.’

Ooit had de CVP de absolute meerderheid in Aartselaar, nadien werd het een blauw bastion en nu kleurt Aartselaar  geel. ‘De affichecampagne die Open VLD hier heeft gevoerd was stevig  maar ergens ook  wel goed gevonden. Ze gaven een heel krachtig beeld wat niet wil zeggen dat ik het ermee eens was. Sommige dingen waren echt populistisch. Zo was er een affiche met ‘een nieuwe kleuterschool in de Buerstede? Gewoon doen’ terwijl wij daartoe al lang de plannen hadden ingediend en enkel nog wachten op de subsidies. Of nog zo eentje: ‘Een nieuw zwembad? Gewoon doen!’ terwijl VLD goed weet  dat wij al jaren hard aan dit project werken. De affiches waren dus ook wat kort door de bocht.  Besturen is immers veel meer dan “gewoon doen”’.

LOYAAL AAN GROEN

Net als in Edegem behaalde N-VA een absolute meerderheid maar uiteindelijk besloten ze in Aartselaar toch om Groen mee aan boord te nemen. ‘Voor ons partijbestuur was dat een logische keuze. Zo werd onze meerderheid nog wat ruimer en we hadden de voorbije zes jaar goed samengewerkt. Zonder het kartel van Groen en Sp.a hadden wij zes jaar geleden  overigens geen meerderheid kunnen vormen. Daar ben ik hen dankbaar voor. Na de breuk in het kartel, haalde Sp.a geen enkele verkozene meer. Groen haalde wel een extra zetel binnen. De huidige coalitie is dus één van winnaars. Nu, we zijn niet over één nacht ijs gegaan. We zijn ook in alle openheid met de andere  partijen gaan praten. Dat heeft even geduurd maar we hebben na 14 oktober eerst het stof wat laten gaan liggen. .’

Aartselaar staat bekend om de A12 waar de kruispunten al jarenlang een probleem vormen. ‘Toen mijn partijgenoot Ben Weyts minister werd moest die vaststellen dat zijn voorgangers niks hadden gedaan met de dossiers rond de expresweg en de A12. Alles lag stil. Kris Peeters heeft de boel niet bekeken. Hilde Crevits legde heel de Westhoek vol autostrades maar wist niet waar Aartselaar lag. Nu zien we dat de laatste onteigeningen voor de aanleg van de expresweg zijn goedgekeurd. Uiteraard  is het handig dat je hiervoor een minister van je eigen partij kan aanspreken. De A12 is complexer maar ook dat dossier hebben we kunnen deblokeren en het krijgt nu eindelijk terug de aandacht die het verdient. Het studie- en plakwerk is volop bezig.. Aanvankelijk werd gedacht om twee kruispunten op te geven voor twee ondertunnelingen (met terugkeerlus). Dankzij de kilometerheffing kwam daar geld voor vrij. Het probleem was echter dat er oversteekplaatsen moesten blijven en dat geraakt moeilijk ingetekend. Vandaar dat men een kordaat besluit heeft genomen: de volledige insleuving wordt nu opnieuw onderzocht. Wat er ook van zij: wanneer men de A12 aanpakt, moet men een veilige oplossing hebben die goed is voor de volgende decennia.’

‘Nu zit er schot in de zaak. De samenwerking met het Agentschap Wegen en Verkeerverloopt goed. We gaan er dan ook vanuit dat na het planproces de werken verder worden ingepland en uitgevoerd. In afwachting zorgt men nu voor een nieuwe verkeerslichtenregeling, waarbij de lichten zo zo worden afgesteld dat ze conflictvrij zijn. Die werken zijn bijna klaar.  Aartselaar heeft trouwens al eerder een conflictvrij kruispunt ingericht op de Kontichsesteenweg en met succes.’

Zo komen we bij de parlementsverkiezingen terecht. ‘Ons werk is niet af. De Vlaamse regering zit op koers maar op federaal niveau hadden we graag nog meer kunnen doen. Dat geef ik grif toe. Het zomerakkoord – met daarbij een belangrijke hervorming van de vennootschapsbelasting en sociaaleconomische hervormingen – werd goedgekeurd maar belangrijke elementen van de jobdeal blijven in de schuif van Kris Peeters liggen. Hij voert het akkoord niet uit. De val van de regering wil echter niet zeggen dat we stil zitten. Ondanks het feit dat we geen deel meer uitmaken van de regering worden er nog elke week belangrijke wetten goedgekeurd. Zo afgelopen woensdag ook nog in de commissie justitie waar ik deel van uitmaak, ook al heeft Laurette Onckelinckx een hele tijd gefilibusterd om dit tegen te houden.’

MARRAKECH-PACT

Ook de minimale dienstverlening tijdens stakingen in de gevangenissen werd geregeld. ‘Dankzij deze wet is er een minimumdienst en kan de gouverneur cipiers oproepen om te komen werken zodat gevangenen hun drie maaltijden per dag krijgen en tweemaal per week kunnen douchen, en België niet langer wordt veroordeeld. De regeling met de NMBS bewijst dat de minimale dienstverlenging werkt.’  De Wit boekte deze week ook een persoonlijk succes. Twee van haar wetsvoorstellen werden gestemd in commissie. Een ruime wet inzake strafrecht met onder meer het huisverbod bij intra-familiaal geweld en verstrenging van de terrorismewetgeving. Daarnaast werd dank zij haar voorstel de bestraffing bij recidive terug strenger. ‘Volgens de wet Lejeune kunnen gedetineerden na één-derde van hun straf vrijkomen, voor recidivisten was dat na 2/3. Door  een arrest van het Grondwettelijk hof van 2018  konden ook recidivisten na één-derde al vrijkomen. Dat hebben we nu hersteld. Ze zullen terug minstens 2/3de van hun straf moeten uitzitten. Mensen gaan ervanuit dat gevangenen sowieso na één-derde worden losgelaten maar dat is niet het geval. De meesten zitten minstens de helft van hun straf uit. Ik krijg soms de vraag waarom gedetineerde überhaupt vervroegd moeten kunnen vrijkomen. Ik begrijp die vraag. Maar anderzijds is het belangrijk dat je een gedetineerde perspectief biedt. De vervroegde vrijlating en terugkeer naar de samenleving moet worden voorbereid (reclasseringsraad, woonplaats, werk zoeken…). Zo is de kans op herval kleiner. Zonder dit alles komt hij ook niet vroeger vrij. Wanneer je daarentegen iemand tot strafeinde laat zitten, heeft deze geen enkele incentive om zijn vrijlating voor te bereiden. Die komt onvoorbereid aan de gevangenispoort. Dat komt zelden goed. Volgens mij moeten we meer de weg op gaan van Nederland waar ook kleinere straffen worden uitgevoerd en dat werkt.  Dat schrikt mensen af. Het resultaat is dat de gevangenissen er leeg komen te staan.’

‘Op vlak van justitie hebben we deze legislatuur heel veel nieuwe wetgeving gemaakt. Die hervormingen waren nodig, maar nu is het ook tijd dat voldoende aandacht wordt gegeven aan het werkveld, de justitie-actoren die met die wetgeving aan de slag moeten. Dat houdt in dat moet worden geinvesteerd in middelen, personen en gebouwen, met de bouw van nieuwe gevangenissen bv;. De PS droomt van een utopische wereld zonder gevangenissen. Zij hebben er ook nooit in willen investeren. Een nieuwe gevangenis bouwen kost 40 miljoen maar de PS bouwde liever een nieuw treinstation van 270 miljoen euro in Bergen,waar per week geen 14 000 mensen de trein nemen.’

‘Dat we in twee democratieën leven, is ook duidelijk op vlak van justitie en visie, zelfs in de uitspraken van rechters. Deze week bleek nog dat de rechtspraak in Wallonië milder is dan de Vlaamse. Onze visie over het veiligheidsbeleid is ook geheel verschillend. Daarom is het noodzakelijk dat Vlaanderen en Wallonië een eigen justitie krijgen.’

Nu blijkt dat er – zelfs met een minderheidsregering – nog behoorlijk wat wetten worden gestemd kan je je de vraag stellen waarom de N-VA er de stekker heeft uitgetrokken met het Marrakech-pact. ‘Waarom draai je die vraag niet om? Wie is er een wisselmeerderheid aangegaan en heeft zo de coalitie gebroken? In de regering wordt met consensus gewerkt. Gaat een partij niet akkoord, dan komt de maatregel er niet. Waarom kon dat niet in dit dossier? Het gebeurde vaak genoeg in andere. Zo kwam de meerwaardebelasting er niet na een veto van onder meer Open VLD, de keren dat er een veto kwam van CD@V zijn niet op twee handen te tellen, de MR hield de voor N-VA belangrijke wet op de woonstbetreding tegen in commissie – terwijl die al twee keer door de regering was goedgekeurd. En wij vragen voor één keer iets en men zet ons uit de regering. Trouwens, wij vroegen zelfs niet om een tegenstem te geven in New York. Een onthouding was al voldoende. Toen Charles Michel – pro forma – die zaterdag de N-VA-ministers ontbood had Pieter De Crem al het bericht gekregen dat hij minister zou worden. Ach. Men wilde de N-VA kapot regeren – de voorzitter van CD@V gaf dit onlangs zelfs uitdrukkelijk toe –  maar dat is niet gelukt. Dus hadden ze ons liever uit de regering. Maar we nemen nog wel met N-VA onze verantwoordelijkheid. Het parlement werkt voort.’

‘Weet je wat trouwens opmerkelijk is? Acht jaar geleden, tijdens de periode dat we 500 dagen zonder regering zaten, kon het parlement ook volop beslissingen nemen zonder dat de regering haar kon terecht wijzen. Misschien is dit wel de ultieme vorm van democratie.’ (EM)