Walter Celis en neef Chris Fontijn met ‘beelden van verbeelding’ in Edegem

EDEGEM – Tot en met 28 april kan men in Huis Hellemans aan de Strijdersstraat in Edegem terecht voor een niet-alledaagse tentoonstelling die zijn naam niet heeft gestolen: ‘Beelden van verbeelding.’ Schilder Chris Fontijn en zijn neef, beeldhouwer Walter Neefs, exposeren er hun werken. Schepen Koen Michiels (N-VA), die voor het traditionele verwelkomingswoord zorgde: ‘Na de paasvakantie komen hier leerlingen van het tweede leerjaar kijken. Misschien best dat de juf het geheel voor hun bezoek even kadert.’

Seksualiteit staat immers centraal in het werk van Chris Fontijn (74/rechts op de foto) uit Brasschaat. Alle personages worden (vaak frontaal) naakt getoond. ‘Ik ben beginnen schilderen op mijn vijfde. Vlug werd duidelijk dat ik naar de academie zou gaan. Het was de periode van het abstracte. Mijn werken zijn net het tegenovergestelde. Kleur is voor mij een uitdrukkingsmiddel. Dat is het altijd geweest. Er hangt hier een schilderij dat al 50 jaar oud is. Ik ga steeds op dezelfde manier te werk: ik begin met een schets. Nadien breng ik grisaille (een grauwschildering) aan en dan komt de kleur. ‘

‘Ik ben geen liefhebber van tentoonstellingen. Dat zijn beproevingen voor mij. Walter heeft me overtuigd. Het is de derde maal dat wij samen exposeren. Ik begin niet zomaar aan een schilderij. Alles ontstaat met een grondige en doorgedreven observatie van de wereld rondom mij. Pas dan volgt een soort innerlijk distillatie en verteringproces van de opgeslagen informatie die via allerlei kanalen tot mij komt. Al mijn werken zijn uitingen van hun kunstzinnige verbeelding, gevoed door enerzijds diepmenselijke ontroering en anderzijds door verontwaardiging, walging en triestheid. En af en toe door een soort verwondering over zoveel platvloersheid, gruwel en wansmaak die dagelijks op ons afkomt. Ik werk nooit met een levend model. Ik schilder alles uit het hoofd.’

Walter Celis woont in hartje Antwerpen. ‘Ik ben er ook geboren, heb een tijdje in Deurne gewoond, maar ben dan teruggekeerd. Zowel mijn vader als mijn grootvader waren beeldhouwers. Mijn vader waarschuwde me om ‘weg te blijven van de steen’. Ik was dan ook aanvankelijk een tekenaar maar ben uiteindelijk toch beeldhouwer geworden.’

Voor Walter is het niet de eerste maal dat zijn werk in Huis Hellemans wordt tentoongesteld. ‘Dat gebeurde ook al in 2009. Na tien jaar was het tijd om nog eens terug te komen.’ Walter Celis en Chris Fontijn ontmoeten elkaar vaak maar werken onafhankelijk van elkaar. ‘We vullen mekaar aan, zonder in elkaars vaarwater te komen. De beelden die je hier ziet gaan overbruggen een periode van vier jaar. Aan bepaalde beelden heb ik lang gewerkt. Soms heb je een idee maar niet het juiste materiaal. Ik werk hoofdzakelijk met marmer en ga op zoek naar de figuur die verscholen zit in het ruwe blok. Toen ik moest revalideren van een handblessure ontdekte ik Cire Perdue, verloren was.’

Hij stelt tentoon sinds 2003. ‘Hoofdzakelijk werk ik in steen volgens de ‘taille directe’- methode. Dit is een techniek waarbij de beeldhouwer rechtstreeks in de steen houwt, soms met een ruwe schets op papier of in klei, maar zonder veel te meten, waarbij het beeldhouwwerk gaandeweg ontstaat. Het voordeel is de spontaniteit en de expressie, het nadeel is de grotere kans op onherstelbare fouten.’ (EM)

%d bloggers liken dit: