Yvonne De Ridder (N-VA Kontich): ‘Jammer dat CD&V zo vaak op de man speelt’
KONTICH – Yvonne De Ridder is dan wel het oudste gemeenteraadslid van Kontich, ze is geen neofiet in de politiek. Zij en haar man, Robert Beyens, waren indertijd geëngageerde leden van de CVP/CD&V maar verschillende akkefietjes zorgden ervoor dat ze in de armen werd gedreven van de N-VA. Omdat haar echtgenoot bestuurslid is voor de Vlaams-nationalistische partij, betrokken we hem in dit dubbelinterview. Eigenlijk is het onbelangrijk wie het woord voert, want ze spreken unisono uit één mond. En net als vorige week nam het gesprek een zeer onverwachte wending toen we de foto bekeken die in de woonkamer prijkt. Een leuke wending dit keer.
Het was vorig jaar niet de eerste maal dat Yvonne De Ridder aan de verkiezingen deelnam. ‘Achttien jaar geleden kwam ik op voor CD&V Ik haalde 118 stemmen. Maar nadien zijn er allerlei dingen gebeurd waardoor ik en mijn man de partij hebben verlaten.’ Robert Beyens: ‘ In 2000 was de CD&V op zoek naar vrouwen op de lijst. Zou jouw echtgenote dat niet willen doen?, vroegen ze mij. Als tegenprestatie mag jij naar de OCMW-raad, verzekerde men.‘
‘Ik begon aan mijn termijn van zes jaar. Op een dag kwam voorzitter Leo Vermeulen naar me toe: ik moest na drie jaar de plaats ruimen voor laat het mij een bevriend iemand van de man noemen. Uiteraard heb ik niet toegegeven maar ik ben er wel één jaar voor het einde van de legislatuur uitgestapt om mijn opvolgster de gelegenheid te geven om zich in te werken.’
Yvonne: ‘Meteen was ons avontuur bij de CD&V gedaan. Ook persoonlijk hebben we mogen ondervinden dat de hardnekkigheid van mijn man niet in goede aarde viel bij de voorzitter. Jammer toch dat die partij zo de man speelt; Zes jaar geleden was hij al lid van de N-VA maar ik nog niet. Robert zat (en zit) zelfs in het bestuur. Uiteindelijk heb ik me ook laten overhalen om toe te treden. De partij belde me voor de vorige verkiezingen op. Men beloofde mij een twaalfde plaats op de lijst en voor hem een mandaat bij het OCMW maar daar heeft die wel voor bedankt. Daar had hij zijn buik van vol. Uiteindelijk kreeg ik 299 stemmen.’
Yvonne De Ridder is geboren en getogen in Kontich. ‘Aanvankelijk woonde ik in de Molenstraat en ik ben altijd in de buurt gebleven. Robert is van Kontich naar Edegem verhuisd maar toen we trouwden is ook hij teruggekomen. Ik werkte in Antwerpen bij de Apothekersvereniging. Ik hield me bezig met de boekhouding van apothekers maar uiteindelijk werd het allemaal wat teveel. Ik moest tot zes uur werken dus veel tijd had ik ’s avonds niet meer voor mezelf. Na vijf jaar hield ik het dan ook voor bekeken.’
‘Nadien ben ik bij een droogkuis gaan werken op de Mechelsesteenweg en daarna hebben we zes jaar de Welvaartswinkel opengehouden in de Drabstraat, een kruidenierswinkel van het ACW. In december 1977 besloot men echter om ermee te stoppen.’ Yvonne begon toen aan een nieuwe carrière. ‘Twintig jaar lang – tot in 1998 – ben ik aan de slag geweest bij de Bronzen Babyshoe op de Prins Boudewijnlaan. Mensen brachten schoentjes binnen en lieten die ver-bronzen. Ik schreef de schoenen in die binnenkwamen en gaf ze terug wanneer ze waren bewerkt.‘
De politieke situatie in Kontich beschrijft ze eenvoudigweg in één woord: ‘goed. ‘We hebben met Bart Seldeslachts een zeer goede burgemeester. Hij is een boerenzoon uit Bierbeek en weet dus wat er bij de mensen leeft. Mensen die regeren met hun boerenverstand: dat hebben we nodig. Jef Plasmans (CD&V-burgemeester van 1992 tot 1994 had dat te weinig maar was wel bijzonder clever. De sfeer bij de N-VA is ook helemaal anders dan indertijd bij de CD&V.‘
DE EIGEN KOERS VAN JOOST FILLET
Voor de goede orde: de meerderheid in de Kontichse gemeenteraad wordt gevormd door N-VA en Open Vld, dat in de plaats kwam van Dorpslijst Sander, die samen met CD&V en Vlaams Belang in de oppositie zitten. ‘Eigenlijk hebben we met Vlaams Belang weinig problemen in Kontich. Meestal stemmen de twee vertegenwoordigers mee met de meerderheid of onthouden ze zich.’
‘Sander is een andere zaak en eigenlijk komt dat door één iemand: Joost Fillet, die een eigen koers vaart. Binnen N-VA waren wij het er eenparig over eens dat een coalitie met de liberalen veel beter werkbaar zou zijn en ik moet zeggen, we zijn amper zes maanden bezig, en dat blijkt ook.’
Yvonne hoeft niet na te denken wanneer we vragen naar haar voornaamste doelstellingen. ‘Ik ga me niet direct bezig houden met het jongerenbeleid he, maar me wel inzetten voor de senioren en de gehandicapten. We zijn lid van de KVG, de Katholieke Vereniging van Gehandicapten, afdeling Kontich-Waarloos-Lint.‘
Opnieuw komt Robert even tussenbeide. ‘Ik maakte deel uit van de seniorenraad. maar ook hier ben ik uitgewezen. Niettegenstaande ik christelijk ben, werd ik vaak ‘in de zak gezet’ door de katholieken.’ De CD&V Kontich-Waarloos speelt volgens beiden geen rol van betekenis meer. ‘Ze zijn uitgeteld. Twee legislaturen terug boekte de N-VA winst maar de CD&V eiste de burgemeesterssjerp op . Dat kan toch niet wanneer je niet tot de winnende partij behoort? De toenmalige voorzitter van die partij, Leo Vermeulen, heeft uiteindelijk toch zijn fouten ingezien en heeft zich teruggetrokken.’
Yvonne weet dat de regeringsvorming nog niet voor meteen zal zijn. ‘Twee van onze lokale mensen zijn opgekomen: Cindy Vanbaeden en Marleen Van den Eynde, allebei schepen en ze hebben het goed gedaan. Wat het uiteindelijke resultaat van al die besprekingen zal zijn, zien we wel. Laat mij me maar met Kontich-Waarloos bezig houden.’
Yvonne zou nog graag zien dat er een noordelijke verbindingsweg en een fietstunnel komen aan het Sint-Ritacollege. ‘Dat zou dan gebeuren via de Rubensstraat, onder de Expresweg naar de Pierstraat toe. ‘Maar dan moet eerst het Groeninghe-plan worden gerealiseerd en dat is een zaak die al 30 jaar aanmoddert. In de partijraad zijn er 22 voorstellen over geweest maar men is nooit ver gekomen. De beperkte bouw van sociale woningen bleek een onoverkomelijke hinderpaal.‘
‘Af en toe wordt er nog eens over gesproken in de gemeenteraad. Sociale woningen zijn uiteraard goedkope woningen die op goedkope grond moeten worden gezet. De achterkant van de woongelegenheden zou uitkomen op de autostrade maar wie wil daar nu gaan wonen? Nu, er moet een oplossing komen. Er gaan 1 500 kinderen naar school. De CD&V wou de tunnel laten beginnen aan de Drabstraat maar dat is gewoon niet realiseerbaar.’
Niettegenstaande Yvonne De Ridder zelf zegt zich vooral in te zetten voor de senioren wil ze ook dat er een nieuw jeugdhuis komt. ‘Dan moet er wel een oplossing komen voor De Ploeg.. De basketbalclub had daar zijn lokaal en alhoewel er al lang niet meer wordt gespeeld op het pleintje maar in de sporthal hebben zij nog steeds het laatste woord . Vroeger had je Karick, dat in november 2011 in vereffening is gegaan. Het wordt tijd dat dit jeugdhuis, waar jongeren van heinde en ver naartoe kwamen, een opvolger krijgt.’
DE ZWARTE VAN K3
Net zoals vorige week merken we een foto op op het dressoir in de woonkamer. ‘Wij hebben twee kinderen en negen kleinkinderen. Kijk, dat is er één van hen.’ We zien een afbeelding van K3. ‘De zwarte, Marthe (De Pillecyn) is onze kleindochter, de dochter van Christel.’ We krijgen een rondleiding door het album dat werd samengesteld naar aanleiding van het tv-programma waarin Studio 100 op zoek ging naar de nieuwe K3. ‘We hebben nog kleinkinderen die bekend zijn hoor. Onze zoon Luk is vader van Seppe Beyens, Belgisch kampioen acro-gym.’
Opnieuw duikt Robert in zijn grabbelton met anekdotes. ‘Toen bekend werd dat Marthe (nu 23) tot K3 ging behoren, wilde de burgemeester haar ontvangen op het gemeentehuis maar dat gaat niet zomaar. Daar hangt een prijskaartje aan én de meisjes zijn contractueel verbonden om altijd met zijn drieën naar buiten te treden. Daarenboven moest men nog twee bijkomende activiteiten plannen.’
Yvonne: ‘Iedereen in Kontich wist al van de eerste dag dat ons Marthe deel ging uitmaken van K3. Toen we daarna voor het eerst naar de markt gingen, geraakten we geen meter verder. Iedereen klampte ons aan.Ik heb haar niet willen gebruiken om propaganda te maken voor de verkiezingen en ik heb haar gevraagd om dat ook niet te doen. Ze had het trouwens besproken met de mensen van Studio 100 en die lieten haar vrij. Zij treedt nu in de voetsporen van andere voormalige vedetten uit Kontich zoals Kalinka en Yasmine.’
U merkt het: de rode draad in het gesprek was de verstoorde relatie met de CD&V. Als uitsmijter wil Robert toch nog een verhaal kwijt. ‘Ik was werkzaam bij Hansen Transmissions, lid van de ondernemingsraad en vakbondsafgevaardigde voor ACV Metaal. Al jaren gingen ook de echtgenotes mee met de reizen die er werden georganiseerd. Dit jaar hebben we onze 50ste tocht gemaakt. We hebben altijd kunnen rekenen op de medewerking van de KWB Kontich maar omdat mijn vrouw zich openlijk profileerde als iemand van de N-VA moesten de twaalf KWB-ers die bij ons waren aangesloten zich terugtrekken van hun bestuur. Daardoor hebben we nu te weinig leden. Het is toch godgeklaagd dat persoonlijke keuzes van iemand worden misbruikt.’ (EM)