+ COLUMN +

Wij gingen heel graag naar ons Bomma. Ze woonden in Mortsel, maar dat was , voor ons stadskinderen , toen

En zo woonden wij dus in Mechelen, en ging ik in september naar het eerste studiejaar, bij de zusters Apostolinnen.

Zoals ik in de vorige columns schreef, was ons Bomma van het noorden van Frankrijk, haar jongste broer die 12

Mijn Bomma, zoals U al las in mijn vorige columns, was van Frankrijk, le Nord, naar Mortsel verhuisd, toen ze

Mijn Franse Bomma, en mijn grootvader, Vlaamse boerenzoon, leerden elkaar kennen aan de Franse grens, tijdens de eerste W.O. ,

Zij was een jong meisje, dat in het Franse Comines woonde, en dat alle dagen , de grens over stak

Zoals ik vertelde, lieten we allemaal , een voor een , het huis, in Berchem, achter, om ergens anders een

Wij hebben, het huis , waar we allemaal samen woonden , in de naoorlogse jaren, en vooral gelukkig zijn geweest,

Zoals ge ondertussen al wel weet, waren wij een hechte familie, die veel samen deed. Het is dan ook vanzelfsprekend,

Als ons Moemoe zegde ” mannen, ‘t gesproken dagblad gaat beginnen” dan wisten we dat we stil moesten zijn, want

Omdat de kinderen, na de oorlog, allemaal moesten aansterken, gaf ons Moemoe, onze Charrel, mijn neefje, die op het eerste

Tante Wiske en Nonkel Charel, woonden niet mee in het huis, waar de familie, in de naoorlogse jaren , samen

Met de familie van mijn moeder, na de oorlog, in een huis, bracht ook mee, dat we vaak allemaal samen

Mijn vader heeft altijd in garages gewerkt, dus ook, vlak na de oorlog, toen hij terug was uit Duitsland, waar

Zoals ik al vertelde, woonden wij met de hele familie, tot mijn zesde, in een huis. Op het eerste woonde

Zolang we allemaal samen in een huis woonden, behalve ons Tante Wiske, herinner ik mij de maandag , als de

Ik wou me graag even voorstellen, mijn naam is Diane, bijna mijn hele leven in Mortsel gewoond, actieve gepensioneerde, en